نصب ویندوز با یک اشاره!

نصب ویندوز با یک اشاره!
Windows UnattendedInstallation دیسک ویندوزی است که توسط کاربر شخصی سازی شده است. این دیسک پس از وارد کردن تنظیمات مورد نظر کاربر و افزودن نرم افزارهای مورد نیاز ساخته می شود. این دیسک تمام آنچه را که از ویندوز و نرم افزارهای جانبی به آن دیکته شده است، بدون هیچ سؤال و جواب اضافی نصب می کند.
برای ساخت دیسک ویندوز شخصی خود کافی است مراحل زیر را دنبال کنید:

1. در سی دی ویندوز XP به مسیر \Support\tools مراجعه کرده و سپس فایل Deploy.cab را در یکی از درایوهای ویندوز کپی کنید. در ادامه توسط winzip، winrar یا خود ویندوز آن را از حالت فشرده خارج کرده و فایل setupmgr.exe را از درون محتوای فایل cab کپی و درون یکی از درایوهای هارد دیسک قرار دهید.
2. روی Setupmgr.exe دوبار کلیک کنید تا پنجره جدیدی باز شود. سپس کلید Next را زده و در ادامه Create New را انتخاب کرده و با فشردن کلید Next به پنجره بعدی بروید(تصویر1).
3. مطمئن شوید که گزینه Unattended Setup انتخاب شده باشد، سپس Next را کلیک کنید( تصویر2).

4. در این صفحه نوع ویندوز خود را انتخاب و دکمه Next را بزنید( تصویر 3).
5. گزینه Fully Automated را علامت زده و به مرحله بعد بروید(تصویر4).
6. در اینجا صفحه Distribution Folder نمایش داده می شود. این پنجره به شما امکان می دهد که تعیین کنید آیا ویزارد، یک پوشه توزیعی را روی کامپیوتر شما بسازد یا پوشه توزیعی را روی درایو شبکه ای که شامل سورس فایل های ویندوز است، ایجاد کند. گزینه Set Up From a CD را انتخاب کرده به مرحله بعد بروید( تصویر5).

7. در این پنجره گزینه .... I Accept را انتخاب کرده و به مرحله بعدی بروید( تصویر6).
8. با کمی دقت به پنجره جدید متوجه خواهید شد که گزینه های موجود در آن شبیه به گزینه هایی است که هنگام نصب ویندوز با آن ها مواجه می شوید. پنجره ها را یک به یک سپری کنید و در هر بخش گزینه مناسب را انتخاب کرده یا وارد کنید تا به دکمه Finish برسید( تصاویر7 تا 11).
9. در این قسمت مسیری برای ذخیره تنظیماتی که انجام داده اید، در قالب یک فایل پرسیده می شود. در این بخش نام فایل را که به صورت UNATTEND.TXT انتخاب شده به WINNT.SIF تغییر داده و یک نسخه روی فلاپی ذخیره کنید(تصویر14).

10. از منوی FILE گزینه EXIT را انتخاب کنید.
11. اکنون شما فایل اصلی را ساخته اید. فایل برای انجام عملیات نصب آماده است، اما ممکن است قبل از شروع عملیات مایل باشید نگاهی به محتویات فایل بیاندازید( ممکن است بخواهید پارامترهای اضافه تری را نیز به فایل اضافه کنید. در صورت امکان با بخش HELP برنامه Setup Manager مشورت های لازم را انجام دهید). برای این کار فایل ساخته شده را در برنامه NOTEPAD باز کنید. شما می توانید خطوط دیگری را نیز بر حسب نیاز برای فعالیت های دیگر مانند تعیین پارتیشن نصب هارد دیسک یا تبدیل سیستم فایل به NTFS معین کنید. جزئیات مربوط به چگونگی انجام این کارها را می توانید داخل فایل های کمکی موجود در Deploy.cab مشاهده کنید. اگر داخل فایل هرگونه تغییری اعمال کردید، فایل را ذخیره کرده و سپس آن را ببندید.
12. فایل را روی فلاپی دیسک کپی کنید. سپس کامپیوتر را از طریق سی دی راه اندازی کرده و فلاپی را داخل درایو فلاپی قرار دهید. ویندوز به صورت خودکار تنظیمات تعیین شده را مورد استفاده قرار می دهد.

چگونه از پرینتر خود مراقبت کنیم؟

چگونه از پرینتر خود مراقبت کنیم؟

اگر تصور می کنید تنها مشکل شما انتخاب پرینتر مناسب است، سخت در اشتباه هستید! برخلاف بیشتر قطعات کامپیوتری که فقط کافی است آن را به برق زده و دیگر کاری به کارش نداشته باشید، باید مراقبت ویژه ای از پرینترها به عمل آورید و هزینه این نگهداری را نیز بپردازید. ممکن است تصور کنید که با خرید یک مدل ارزان قیمت، هزینه های جانبی نیز کاهش خواهند یافت، اما دقت داشته باشید که قیمت مواد مصرفی اصلی پرینترها تقریباً به اندازه قیمت یک پرینتر نو است.
قبل از نصب پرینتر، حتماً دفترچه راهنمای نصب پرینتر خود را بخوانید تا هنگام نصب دچار مشکل نشوید. بزرگ ترین مشکل پرینترهای جوهر افشان، خشک شدن جوهر آن ها در صورت عدم استفاده طولانی مدت از پرینتر است. به همین دلیل سازندگان پرینترها بخشی به نام Nozzle Check یا Test Print را در نرم افزار همراه پرینتر قرار داده اند تا در صورت عدم استفاده طولانی مدت از پرینتر، هر هفته یا ده روز یک بار این قسمت را اجرا کنید تا با چاپ یک متن یا طرح مختصر، از خشک شدن جوهر پرینتر جلوگیری کنید. خوشبختاه پرینترهای لیزری چنین مشکلی ندارند.
تا جایی که امکان دارد، سعی کنید از مواد مصرفی اصلی در پرینتر خود استفاده کنید. جوهرهای ساخته شده توسط سازنده اصلی با پرینتر شما سازگاری کامل داشته و می توانید مطمئن باشید که کیفیت چاپ نسبت به قبل تغییر نخواهد کرد. البته می توانید کارتریج را شارژ کنید، اما هر جوهر متفرقه ای با پرینتر سازگار نبوده و تنها برخی از آن ها کیفیت بهتری دارند. این که بدانید کدام جوهر متفرقه با پرینتر شما هماهنگی بهتری از نظر کیفیت نهایی چاپ دارد، تنها با آزمایش این جوهرها امکان پذیر است. شارژ جوهر و کارتریج نیز وضعیت مشابهی دارد و با آن که هزینه آن از خرید یک جوهر و کارتریج جدید بسیار کمتر است، اما مشکلات و افت کیفیت خود را دارد.هر کاغذی نیز با پرینتر شما سازگاری ندارد. وب سایت شرکت سازنده چند مدل کاغذ برای پرینتر شما معرفی کرده، اما می توان از تولیدات سازندگان دیگر نیز بدون نگرانی استفاده کرد. کاغذها در وزن های مختلفی تولید می شوند. وزن بیشتر کاغذ برابر است با کیفیت بالاتر و البته قیمت بیشتر. با این حال، هر کاغذ گلاسه ای برای پرینتر شما مناسب نیست. تصور نکنید که با خرید کاغذ گلاسه هایی که در فروشگاه های لوازم التحریر به فروش می رسند و

قیمت پایینی دارند، می توانید در هزینه های خود صرفه جویی کنید. کاغذهای مخصوص پرینترها طوری طراحی شده اند که بتوانند به خوبی جوهر و تونر را جذب کنند. کاغذهای گلاسه معمولی ممکن است نتوانند جوهر را جذب کرده و در نتیجه پس از چاپ با تصویری مبهم و رنگ های به هم ریخته رو به رو خواهید شد. همچنین برای داشتن بهترین کیفیت، قبل از شروع چاپ، نوع کاغذ خود را از فهرست کاغذهای موجود در نرم افزار پرینتر انتخاب کنید. برای مثال، هنگامی که کاغذ شما Premium Glossy است، باید همین مدل را از فهرست کاغذها انتخاب کنید( در شماره های آینده سعی خواهیم کرد مطلبی در مورد انواع کاغذ پرینتر بنویسیم). برای صرفه جویی در مواد مصرفی، سعی کنید در مواقعی که به چاپ با کیفیت نیاز ندارید، از حالت Draft استفاده کنید تا جوهر و تونر کمتری مصرف شود. در پرینترهای جوهر افشان، با هر بار روشن شدن پرینتر، کمی جوهر صرف تمیز کردن هد چاپ می شود. به همین دلیل اگر به صورت مداوم از پرینترهای جوهر افشان استفاده می کنید، دستگاه خود را روشن بگذارید. نگران مصرف برق آن نیز نباشید، زیرا در زمان بیکاری پرینتر در حالت Stand by قرار می گیرد که توان مصرفی را تا حدود زیادی کم می کند.پرینتر خود را تمیز نگه دارید. اگر سینی نگه دارنده کاغذ پرینتر شما در معرض هوا قرار داشته و همیشه دسته ای کاغذ نیز در آن وجود دارد، باید بدانید که گرد و غبار به سادگی در پرینتر شما نفوذ خواهد کرد و در نتیجه بعد از مدتی باعث بروز مشکلات می شود. به همین دلیل با توجه به میزان استفاده از پرینتر، در بازه های زمانی معین باید داخل پرینتر خود را تمیز کنید. اگر پرینتر شما دارای درب است( مانند درب پرینترهای جوهرافشان که برای تعویض جوهر در نظر گرفته شده اند)، سعی کنید همیشه آن را بسته نگه دارید. برای تمیز کردن بدنه پرینتر نیز از پارچه ای نرم و بدون پرز استفاده کنید. در ضمن هیچ گاه از الکل و دیگر حلال ها برای تمیز کردن داخل و خارج پرینتر استفاده نکنید.
از ابرازهای موجود در نرم افزار پرینتر برای رفع عیب استفاده کنید. این ابزارها شامل تمیز کردن هد پرینتر و تنظیم نازل های چاپ است. بهتر است از ابزار تمیز کردن هد تنها یکی دو بار در هر دفعه استفاده کنید. این ابزار از جوهر پرینتر برای تمیز کردن هد استفاده می کند و در صورتی که چند بار پشت سر هم از آن استفاده کنید، حجم زیادی از جوهر شما مصرف خواهد شد.
نکته آخر شاید کمی ساده به نظر برسد؛ همیشه پرینتر را به کمک دکمه آن خاموش کرده و به طور مستقیم آن را از برق نکشید. انجام این کار باعث می شود که هد پرینتر در محل اولیه خود قرار نگرفته و پروسه خاموش شدن دستگاه به درستی صورت نگیرد

ترمیم خراشیدگی های دیسک

ترمیم خراشیدگی های دیسک

اگر کامپیوتر شما بخاطر خراشیدگی هایی که بر روی یک دیسک مهم شما ایجاد شده اند از خواندن آن امتناع می کند، ممکن است طرح های نجات ما برای شما مفید باشند.

CDها و DVDها به طور غافلگیر کننده ای تحمل استفاده های نادرست را دارند، اما زمانی می رسد که دیسک های موسیقی، بازی، برنامه و یا فیلم شما دیگر از پخش شدن امتناع می کنند. این وضعیت می تواند بخاطر گردوخاک، فرسودگی عادی در طول زمان و یا به احتمال یک خراشیدگی روی دهد. بدیهی است که شما به آسانی می توانید کمی گرد و خاک را برطرف کنید، اما برای نشانه ها و یا حتی خراشیدگی های قابل ملاحظه تر، باید راه حل دقیق تری پیدا کنید زیرا در غیر این صورت ممکن است آسیب های بیشتر و حتی غیرقابل جبرانی را به دیسک خود بزنید که آن را کاملا غیر قابل استفاده کنند. خبر خوب این است که با کمی دقت و توجه در اغلب موارد می توان یک دیسک غیر قابل پخش را وادار کرد که برای یک بار دیگر خوانده شود. بنابراین اگر دیسکی دارید که درایوتان از خواندن آن امتناع می کند، با دنبال کردن این مقاله به احتمال می توانید راه حلی برای مشکل خود پیدا کنید.

قدم اول

در بسیاری از موارد دیسک ها تنها به این دلیل قابل خواندن نیستند که مقدار زیادی گرد و خاک، چربی و لکه های مختلف بر روی آن ها انباشته شده اند. این موارد به لیزر درایو شما اجازه نمی دهند که داده ها را از طریق لایه پلاستیکی شفافی که در طرف اطلاعاتی دیسک قرار گرفته (نه طرفی که اطلاعات و مارک تجاری دیسک روی آن چاپ شده اند)، بخواند. خوشبختانه خراشیدگی های کوچکی که بر روی این سطح دیسک ایجاد شده اند معمولا قابل ترمیم هستند. با این حال، برخلاف آن چه که عموماً تصور می شود، خراشیدگی هایی که بر روی طرف لیبل دیسک ایجاد شده باشند می توانند بسیار جدی تر و حتی غیر قابل ترمیم باشند. دلیل این مسئله آن است که لایه نگهدارنده اطلاعات در یک دیسک عملا به سطحی که لیبل تجاری دیسک روی آن قرار دارد نزدیک تر است.

قدم دوم

یکی از اولین مواردی که وقتی با مشکلات دیسک مواجه می شوید باید به آن توجه داشته باشید (حتی اگر فکر می کنید که این مشکلات بخاطر خراشیدگی ها به وجود آمده اند)، یک تمیز کاری ساده است. پاکسازی و کمی صیقل دادن طرف اطلاعاتی دیسک غالباً تمام چیزی است که برای حل مشکل خود به آن نیاز دارید. کیت های ارزان قیمت زیادی در بازار وجود دارند که این کار را به خوبی انجام می دهند. بهتر است وسوسه نشوید دیسک خود را با مواد پاک کننده قوی و یا جریان قوی آب شست و شو دهید زیرا این کار می تواند مشکل را تشدید کرده و حتی به طرف لیبل دیسک آسیب برساند.

قدم سوم

در بعضی از کیت ها یک اسپری پاک کننده حاوی الکل ایزوپروپیل وجود دارد که بایستی بر روی طرف اطلاعاتی دیسک مورد استفاده قرار گیرد. شما هرگز نباید از یک ساینده خانگی برای تمیز کردن دیسک خود استفاده کنید. تقریبا پس از گذشت 30 ثانیه، الکل چربی ها و آلودگی ها را حل کرده و شما می توانید دیسک را با استفاده از پد مخصوصی که در داخل کیت قرار دارد، تمیز کنید. به عنوان یک راه حل جایگزین، می توانید از یک پارچه تمیز، خشک و بدون پرز برای این منظور استفاده کنید. توجه به این نکته بسیار مهم است که باید دیسک را از داخل به سمت خارج تمیز کنید. هرگز برای تمیز کردن دیسک از یک حرکت دورانی استفاده نکنید زیرا این کار می تواند وضعیت را بدتر کند.

قدم چهارم

اگر تمیز کردن دیسک نتوانست مشکل را برطرف کند، صیقل دادن آن قدم بعدی خواهد بود. کیت هایی مانند Maplin حاوی ماده جلا کاری و همچنین یک پارچه یا پوست طبیعی برای استفاده از آن هستند. چند قطره از این ماده را بر روی دیسک ریخته و سپس آن را با استفاده از پارچه همراه کیت از داخل به بیرون (به صورت شعاعی) بر روی دیسک بمالید. اجازه دهید دیسک کاملا خشک شود و سپس آن را با پوست طبیعی جلا دهید. این کار بخش عمده ای از خراشیدگی های کوچک را برطرف خواهد کرد.

قدم پنجم

برای خراشیدگی های عمیق تر، ممکن است نیاز داشته باشید که از یک ابزار پاکسازی مانند Skip Dr استفاده کنید. این یک دستگاه ابتکاری است که از آب مقطر و یک گردونه ترمیم کننده خاص استفاده کرده و سطح دیسک را به صورت شعاعی صیقل می دهد. پس از اسپری ماده تمیز کننده بر روی دیسک، آن را در داخل دستگاه Skip Dr قرار داده و دسته آن را در جهت حرکت عقربه های ساعت بچرخانید تا دیسک یک فرآیند کامل صیقل را پشت سر بگذارد. سپس دیسک را خارج کرده و آن را با پارچه ای که در داخل کیت ابزار قرار دارد خشک کنید. برای جلا دادن دیسک باید از پد ویژه ای که همراه دستگاه ارایه شده است استفاده کنید. در هنگام جلا کاری مطمئن شوید که دیسک بر روی یک سطح صاف، تمیز و نرم قرار گرفته است. اگر دیسک مورد نظر در وضعیت بسیار بدی قرار داشته باشد، ممکن است مجبور شوید این فرآیند را یک بار دیگر تکرار کنید.

قدم ششم

اگر هیچیک از این تکنیک ها مشکل شما را برطرف نکردند، زمان آن رسیده است که از راه حل های ناامیدانه استفاده کنید. باور کنید یا نه، بعضی از مواد جلا کاری فلزی گاهی اوقات می توانند به حل این مشکل کمک کنند، اما بوی چندان خوبی ندارند. با استفاده از نوع الیافی یا نوع مایع آن به همراه یک دستمال نرم، خراشیدگی ها را در یک امتداد شعاعی از مرکز دیسک به سمت خارج صیقل دهید تا کاملا محو شوند. پیش از جلا کاری نهایی دیسک با یک پارچه micro-Fibre، اجازه بدهید کاملا خشک شود. اگر می توانید یک خراشیدگی را با ناخن خود احساس کنید، به احتمال قادر به برطرف کردن آن نخواهید بود.

ضبط دیسک در نسخه های مختلف ویندوز

ضبط دیسک در نسخه های مختلف ویندوز

سیستم عامل ویندوز قادر است اطلاعات را بدون نیاز به هر گونه نرم افزار اضافی بر روی انواع مختلف، دیسک ضبط کند. ما در این مقاله به شما نشان خواهیم داد که چطور این کار را انجام دهید.
ضبط دیسک ها یا فرآیند کپی کردن فایل ها از درایو دیسک سخت شما به CDیا DVD قابل ضبط، اکنون به یک روال عادی تبدیل شده است که سه نسخه اخیر ویندوز از پشتیبانی توکار آن برخوردارند. صرفنظر از این که ویندوز اکس پی، ویستا و یا ویندوز 7 استفاده می کنید، فرصت ایجاد کپی های پشتیبان از مهم ترین اسناد خود را بدون نیاز به نرم افزارهای طرف ثالث در اختیار خواهید داشت. پشتیبانی ویندوز اکس پی از ضبط دیسک های اپتیکال نسبتاً ابتدایی است، اما کاربران ویندوز ویستا گزینه ضبط اطلاعات بر روی DVD را نیز در اختیار دارند.
ویندوز 7 از نوشتن اطلاعات روی هر دو گروه دیسک های CDو DVD قابل ضبط پشتیبانی می کند و در عین حال توانایی انتقال ایمیج های دیسک ISO به رسانه قابل ضبط را دارد. برای آشنایی با گزینه های قابل دسترس در نسخه ویندوز خود این مقاله را دنبال کنید.
1. نکته
در میان تمام نسخه های متنوع ویندوز، اکس پی محدود ترین پشتیبانی توکار برای ضبط دیسک های اپتیکال را فراهم می کند. با این حال، به شرط آن که یک درایو CD/DVD-Burnerرا روی کامپیوتر خود نصب کرده باشید، می توانید از داخل ویندوز اکس پی به ضبط اطلاعات بر روی CD بپردازید، بدون آنکه به نرم افزار اضافی نیاز داشته باشید. برای بررسی فعال بودن این ویژگی، MY Computer را از منوی Start باز کرده، بر روی آیکنی که درایو CD/DVD-Burner شما را نشان می دهد کلیک راست کرده و سپس گزینه Properties را انتخاب کنید. در جعبه محاوره ای که باز می شود به زبانه Recording رفته و مطمئن شوید که گزینه Enable CD Recording on this drive انتخاب شده است، شما می توانید از منوی dropdown دوم برای انتخاب سرعت ضبط اطلاعات بر روی دیسک ها و یا این که پس از اتمام فرآیند ضبط به طور خودکار از درایو خارج شوند، استفاده کنید.

2. نکته
روش های متعددی برای آغاز فرآیند ایجاد یک CD در ویندوز اکس پی وجود دارد که قرار دادن یک دیسک خام در داخل درایو آسان ترین آن هاست. با این فرض که تنظیمات ویندوز شما تغییر نکرده باشد، پس از ورود دیسک یک جعبه محاوره ای ظاهر خواهد شد که فهرستی از گزینه ها را در اختیارتان قرار می دهد. گزینه Open Writable CD folder Windows Explorerرا انتخاب کرده و سپس بر روی OK کلیک کنید. به این ترتیب یک پنجره فولدر خالی بازخواهد شد و شما می توانید هر فایلی را که می خواهید به دیسک کپی شود را به داخل این فولدر درگ کنید. باید این نکته مهم را به یاد داشته باشید که دیسک های CD قابل ضبط دارای ظرفیتی معادل 650 یا 700 مگابایت هستند، بنابراین مطمئن شوید که حجم فایل های اضافه شده به فولدر جدید از این اندازه بزرگتر نیست. در غیر این صورت، امکان ایجاد CD وجود نخواهد داشت.

3. نکته
روش بعدی برای کپی کردن فایل ها به یک CD در ویندوز اکس پی، انتخاب آن ها در داخل فولدرهای فعلی (نگهداشتن کلید Ctrl و کلیک چپ بر روی فایل های مورد نظر برای انتخاب چند فایل به طور همزمان) است. پس از انتخاب فایل ها، کلید Ctrl را رها کرده و بر روی یکی از فایل های انتخاب شده کلیک راست کنید. از منویی که ظاهر می شود، بر روی گزینه Send to کلیک کرده و چند ثانیه منتظر بمانید تا یک منوی فرعی باز شود. سپس روی ورودی مربوط به درایو CD-Writer خود کلیک کنید. حالا یک آیکن در System Tray ظاهر خواهد شد که نشان می دهد فایل ها آماده کپی به دیسک هستند، روی این آیکن کلیک کرده و سپس در بخش CD Writing Tasksدر پانل سمت چپ اکسپلورر ویندوز روی لینک Write these files to CD کلیک کنید.

4. نکته
صرف نظر از شیوه ای که برای اضافه کردن فایل ها به یک دیسک انتخاب کرده اید، ویزارد CD Writing ظاهر خواهد شد. به طور پیش فرض، CD بر اساس تاریخ جاری لیبل گذاری خواهد شد که اگر سرگرم ایجاد یک کپی پشتیبان از فایل های خود باشید، ایده آل خواهد بود. ولی می توانید این لیبل را برای شرایط دیگر تغییر دهید. پس از وارد کردن لیبل مناسب، بر روی Next کلیک کنید تا فرآیند ضبط اطلاعات آغاز شود. در اینجا یک تأخیر کوتاه برای آماده سازی دیسک وجود خواهد داشت و سپس فایل های انتخاب شده به CD کپی می شوند. اگر گزینه بسته شدن ویزارد دیسک پس از اتمام ضبط اطلاعات انتخاب نشده باشد، پس از ایجاد شدن دیسک گزینه ای برای ایجاد یک دیسک دیگر با استفاده از همان فایل ها نمایش داده خواهد شد. اگر مایل به ایجاد یک کپی ثانویه از دیسک هستید، گزینه مربوطه را فعال کرده و سپس بر روی گزینه Finish کلیک کنید.

5. نکته
ویندوز اکس پی حاوی برنامه Windows Movie Maker است که می توانید از آن برای ایجاد ویدیوها و نمایش های اسلاید از عکس ها و کلیپ های ویدیویی خود استفاده کنید. پس از آن که کارتان در این برنامه به اتمام رسید، می توانید نتیجه آن را بر روی یک CD ضبط کرده و به هر شخصی که بخواهید هدیه بدهید تا فضای درایو دیسک سخت خود را آزاد کنید. مطمئن شوید که یک CD خام را داخل درایو قرار داده اید، گزینه Finish Movie را در پانل Movie Tasks انتخاب کرده و سپس بر روی Save to CD کلیک کنید. یک نام را برای خود ویدیو و یک نام را برای CD وارد کرده، روی Next کلیک کرده ،گزینه (Best fit for recordable CD Recommended)را انتخاب و دوباره روی Next کلیک کنید. به این ترتیب Windows Movie Maker ویدیو را پیش از ضبط آن روی دیسک، به فرمت مورد نیاز تبدیل خواهد کرد.

6. نکته
ضبط دیسک اپتیکال در ویندوز ویستا شباهت بسیار زیادی با ویندوز اکس پی دارد، اما در عین حال از این مزیت برخوردار است که علاوه برCD امکان ایجاد دیسک های DVD را نیز خواهید داشت. درایو Disc-Burner نصب شده در کامپیوتر شما باید به طور خودکار به عنوان یک درایو قابل ضبط شناسایی شده باشد، اما بد نیست بررسی کنید که امکانات ضبط دیسک بر روی درایو مورد نظر فعال است. برای این منظور Computer را از منویStart بازکرده، بر روی آیکنی که درایو CD/DVD-Writer شما را نشان می دهد کلیک راست و سپس گزینه Properties را انتخاب کنید. به زبانه Recording رفته، مطمئن شوید که درایو شما در اولین منوی dropdown انتخاب شده است و سپس روی OK کلیک کنید. یک دیسک CDیا DVD خام را داخل درایو قرار داده و سپس در منوی AtuoPlay روی گزینه Burn files to disc کلیک کنید.

7. نکته
ویستا به شما امکان می دهد که دیسک ها را در دو فرمت متفاوت ضبط کنید: Live File Systemو Mastered. فرمت Live File System به یک دیسک قابل ضبط امکان می دهد که همانند یک درایو Flash USB مورد استفاده قرار گیرد، بنابراین شما می توانید فایل ها را مستقیماً از درایو دیسک سخت خود به دیسک کپی کرده و سپس فایل های بیشتری را هر وقت که نیاز باشد به آن ها اضافه کنید. از سوی دیگر، ایجاد دیسک های Mastered مستلزم آن است که تمام فایل ها در یک مرحله روی دیسک ضبط شوند و امکان اضافه کردن فایل های بیشتر به آن ها نیز وجود نخواهد داشت. دیسک های Mastered عموماً سازگاری بهتری را فراهم می کنند و برای دیسک ها مناسب تر هستند که بر روی کامپیوترهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. پس از انتخاب فایل ها برای کپی به دیسک، روی کلید پیکانی که با برچسب Show formatting options مشخص شده است کلیک کرده، یکی از دو گزینهLive File Systemیا Mastered را انتخاب و سپس روی Next کلیک کنید.

8. نکته
اگر فرمت Live File System را انتخاب کرده باشید، یک وقفه کوتاه در طول آماده سازی دیسک برای استفاده را احساس خواهید کرد و پس از اتمام این فرآیند، یک پنجره اکسپلورر خالی نمایش داده خواهد شد. شما می توانید فایل ها را تنها با درگ کردن آن ها به این فولدر روی دیسک کپی کنید. فرآیند ضبط بلافاصله آغاز خواهد شد، درست مانند زمانی که فایل ها را از یک فولدر به فولدر دیگری کپی می کنید. فایل ها الزاماً نباید در یک دسته به دیسک کپی شوند و شما می توانید در صورت تمایل آن ها را در مراحل مختلفی به دیسک اضافه کنید. پس از اتمام فرآیند و زمانی که می خواهید دیسک را از درایو خارج کنید، با یک تأخیر مواجه خواهید شد تا دیسک برای خوانده شدن بر روی کامپیوترهای دیگر آماده شود. این فرآیند می تواند چند دقیقه طول بکشد.

9. نکته
حتی پس از آن که یک دیسک برای استفاده روی کامپیوترهای دیگر آماده و سپس از دیسک خارج شد نیز شما هنوز می توانید فایل های بیشتری را به آن اضافه کنید (البته اگر ظرفیت کافی برای ذخیره آن ها را داشته باشد). این مرحله تحت عنوان یک Session شناخته می شود. در حالی که Sessionهای ضبط اطلاعات به طور خودکار بسته می شوند تا پس از خارج شدن دیسک از درایو توسط سایز درایوها قابل خواندن باشند، شما می توانید فرآیند بستن آن ها را به طور دستی نیز آغاز کنید. برای این منظور Computer را از منوی Start باز کرده، بر روی آیکنی که نمایانگر CD/DVD-Writer شما است کلیک راست کرده و سپس گزینه Close Sessionرا انتخاب کنید. در هنگام ایجاد یک دیسک Mastered، پس از درگ کردن فایل ها به پنجره مربوطه، در نوار ابزار روی گزینه Burn to disc کلیک کنید تا همه چیز در یک مرحله بر روی دیسک ضبط شود.

10. نکته
کاربران ویندوز 7 نه تنها قادر به ضبط دیسک های CDو DVD هستند، بلکه می توانند با ایمیج های دیسک ISO نیز کار کنند. وقتی یک دیسک خام را داخل درایو قرار دهید، پنجره Burn a Disc ظاهر خواهد شد. درست همانند ویندوز ویستا، شما گزینه استفاده ازLive File System یا ایجاد دیسک های Masteredرا در اختیار خواهید داشت. این فرمت ها در ویندوز 7 به ترتیب تحت عنوان With a CD/DVD Player و Like a USB flash drive شناخته می شوند. پس از وارد کردن یک عنوان مناسب برای دیسک، بر رویNext کلیک کرده و فایل هایی که قرار است روی دیسک کپی شوند را به فولدر خالی که باز شده است، بکشید. سپس می توانید دیسک را Eject کرده و یا در نوار ابزار روی گزینه Burn to disc کلیک کنید.

11. نکته
ایمیج های ISO کپی های کاملی از یکCD یا DVDهستند که در داخل یک فایل واحد قرار دارند. پیش از آن که بتوانید به روش معمول از این فایل ها استفاده کنید، باید ابتدا آن ها را به یک دیسک انتقال دهید، اما این کار به معنای این نیست که صرفاً فایل ISO را بر روی یک دیسک CDیا DVD قابل ضبط کپی کنید. در اکثر موارد اگر در ویندوز 7 دوبار روی یک فایل ISO کلیک کنید، Windows Disc Image Burner وارد عمل خواهد شد. با این حال اگر انواع خاصی از نرم افزارهای فشرده سازی روی کامپیوتر شما نصب شده باشند، می توانند تنظیمات تخصیصی فرمت فایل را تغییر دهند. در این موارد باید بر روی فایل iSO کلیک راست کرده و سپس از منوی فرعی Open with روی کلید Burn کلیک کنید تا یک دیسک CDیا DVD استاندارد از فایل ایمیج مورد نظر ایجاد شود.

12. نکته
اگر یک نسخه از ویندوز را در اختیار دارید که حاوی Windows Media Center است، این برنامه می تواند برای ضبط فایل های روی CD یا DVD مورد استفاده قرار گیرد. برنامه مذکور را از منوی Start اجرا کرده، به بخش Taskرفته و سپس با لغزاندن گزینه ها به سمت راست گزینه Burn CD/DVD را انتخاب کنید. بر حسب این که دیسک خام داخل درایو یک CD است یا یک DVD، گزینه مربوط به ایجاد یکData CD. Audio CD. Video CD. Video DVD یا DVD Slide show را مشاهده خواهید کرد. پس از کلیک روی Next می توانید به مرورWindows Media Center Library پرداخته و فایل هایی که باید به دیسک اضافه شوند را انتخاب کنید.
برای تکمیل فرآیند بر روی کلید Burn CD یا Burn DVD کلیک کنید.

13. نکته
ویندوز ویستا و ویندوز 7 حاوی برنامه Windows DVD Maker هستند، ابزاری که می توانید از آن برای ایجاد DVDها از عکس ها و ویدیوها استفاده کنید. این DVDها می توانند بر روی یک کامپیوتر و یا یکDVD Player استاندارد پخش شوند. برنامه مذکور را از منوی Start اجرا کرده و سپس بر روی کلید Choose Photo and Video کلیک کنید. بر رویAdd items کلیک کرده و سپس فایلهای ویدیویی یا عکس هایی که باید در پروژه درج شوند را انتخاب کنید. روی next کلیک کرده و یک استیل منوی DVD را انتخاب کنید. سپس برای ایجاد دیسک در قسمت پایین صفحه روی کلیدBurn کلیک کنید. این یک توضیح بسیار خلاصه از نحوه ایجاد یک DVDدرWindows DVD Maker به شمار می آید، اما دامنه گسترده ای از گزینه های بیشتر نیز در دسترس شما قرار دارند.

14.نکته
شما می توانید دیسک ها را از داخل Windows Media Player نیز ایجاد کنید. اگر چند فایل صوتی نظیر MP3و WAVدر اکسپلورر هر یک از نسخه های ویندوز انتخاب شده اند، بر روی یکی از آن ها کلیک راست کرده و سپس گزینه Copy to CD or Device را در ویندوز اکس پی انتخاب یا در ویندوز ویستا و ویندوز 7 در نوار ابزاری روی کلید Burn کلیک کنید. در ویندوز ویستا و ویندوز 7، شما می توانید تصمیم به ایجاد یک CD صوتی
استاندارد و یا یک Data CD حاوی فایل های موسیقی بگیرید. شما در عین حال می توانید با انتخاب موسیقی های مورد نظرتان از کتابخانه های خود و کلیک بر روی گزینه Burn،از داخل خود برنامهWindows Media Player به مکانیزم ضبط دیسک دسترسی پیدا کنید.

کپی و ضبط موسیقی در Widows Media Player

کپی و ضبط موسیقی در Widows Media Player

شما می توانید CDهای صوتی خود را به کامپیوتر خود ریپ کرده و دیسک های Compilation را بااستفاده از پخش کننده رسانه توکار ویندوز روی دیسک ضبط کنید.
ریپ کردن CDها به کامپیوترتان و ایجاد یک کتابخانه موسیقی دیجیتال، مزایای فراوانی دارد. در میان برنامه های مشهوری که چنین قابلیتی را در اختیار شما می گذارند، (Widows Media Player (WMP به احتمال بیش از سایرین شناخته شده است. این برنام به صورت از پیش نصب شده روی اکثر کامپیوترها ارایه می شود و معمولاً برنامه پیش فرض ویندوز برای کپی، پخش و Burn انواع گوناگونی از فایل های موسیقی و فیلم است.
WMP به شما اجازه می دهد که موسیقی های خود را سازماندهی کرده، به اشتراک گذاشته یا انتقال دهید و مدل های بسیار متنوعی از پخش کننده های قابل حمل موسیقی وجود دارند که با پخش کننده مایکروسافت سازگار هستند. شما در عین حال می توانید دیسک های Compilation (دیسک هایی که علاوه بر تراک های صوتی، حاوی فایل های صوتی مانند MP3هستند) از موسیقی های کلاسیک را برای هر حال و هوایی ایجاد کرده و نتیجه کار خود را دوباره بر روی دیسک ضبط کنید. ما در این مقاله اساساً بر روی11 WMP تمرکز خواهیم داشت که در میان اکثر کامپیوترهای مبتنی بر ویندوز ویستا و ویندوز اکس پی متداول است. کاربران ویندوز 7 متوجه خواهند شد که بخش عمده این دستورالعمل ها برای نسخه آن ها (WMP12) نیز قابل استفاده خواهد بود، اما برای اطلاعات دقیق تر در این زمینه به قدم ششم مراجعه کنید.
1. قدم اول
برای اجرای WMP، در منوی Startروی All Program کلیک کرده و سپس Widows Media Player را انتخاب کنید. کاربران ویندوز ویستا و ویندوز 7 در عین حال می توانند عبارت Widows Media Player را در نوار جستجوی منویStart تایپ کنند. پس از باز شدن برنامه، متوجه یک مجموعه از زبانه ها در امتداد بالای پنجره آن خواهید شد که شامل Now Playing. library.Rip.Burn.Syncو Media Guide هستند برای ریپ یک CD، باید مطمئن شوید که یک درایو دیسک اپتیکال در کامپیوتر شما نصب شده و یا به آن متصل است. CD مورد نظر خود برای ریپ را در درایو قرار دهید، در صورتی که پخش دیسک آغاز شد در نوار کنترل پخش پایین پنجره WMP روی کلید Stop کلیک کنید. شما با قرار دادن دیسک در داخل درایو با این روش می توانید از WMP همانند یک CD Player عادی استفاده کنید. با این حال قابلیت هایی که این برنامه در اختیار شما قرار می دهد به همینجا ختم نمی شوند.

2. قدم دوم
درحالی که CD مورد نظر شما در داخل درایو است، بر روی زبانهRip کلیک کنید. شما باید تصویر آلبوم فعلی و همچنین فهرست تراک های دیسک با اطلاعاتی مانند هنرمند و مدت موسیقی را در این بخش مشاهده کنید. برای ریپ دیسک مورد نظر یک بار دیگر بر روی زبانهRip کلیک کنید. به این ترتیب یک منویdropdown ظاهر خواهد شد که گزینه هایی مانند Formatو Bit Rate را در برمی گیرد.انتخاب فرمت صحیح از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا تعیین می کند که چه ابزارهایی قادر به پخش فایلی که ایجاد کرده اید خواهند بود. ما فکر می کنیم که اگر می خواهید موسیقی های خود را روی ابزارهای قابل حمل پخش کنید، MP3 فراگیرترین گزینه در این مورد به شمار می آید. انتخاب Bit Rate به شما امکان می دهد تا کیفیت فایل که برحسب کیلوبیت بر ثانیه اندازه گیری می شود را انتخاب کنید، 160 کیلوبیت بر ثانیه برای اکثر کاربران مناسب خواهد بود. اگر گزینه WAVرا به عنوان فرمت مورد نظر خود انتخاب کرده باشید، کیفیت ریپ عالی خواهد بود اما فایل بسیار بزرگی را به دست خواهید آورد.

3. قدم سوم
وقتی درباره فرمت و نرخ بیت تصمیم گیری کردید، زمان آن رسیده است که CD مورد نظر خود را ریپ کنید. یک بار دیگر بر روی Rip کلیک کرده و گزینه Rip album name را از منوی dropdown انتخاب کنید. به این ترتیب، یک منوی Pop-up ظاهر خواهد شد که از شما درباره نحوه محافظت از فایل ها در برابر کپی سؤال می کند. ما می خواهیم فایل های خود را روی یک Player - MP3پخش کنیم، بنابراین گزینه Dont add copy protection to your music را انتخاب می کنیم. سپس، توضیحات قانونی را در قسمت پایین صفحه مطالعه کرده و اگر شرایط ذکر شده در آن را می پذیرید، گزینه مربوطه را فعال کنید. حالا بر روی OK کلیک کنید تا دیسک شروع به چرخش کرده و پیشرفت فرآیند کپی شدن موسیقی ها به درایو دیسک سخت کامپیوتر خود را ببینید، ریپ کردن یک آلبوم معمولاً تنها به چند دقیقه زمان نیاز دارد.

4. قدم چهارم
حالا اگر بر روی زبانه Library کلیک کنید، طرح جلد آلبوم و فهرست تراک های آن را خواهید دید. WMP اکنون می تواند تراک ها را از درایو دیسک سخت شما پخش کند. شما می توانید تمام آلبوم های خود را از زبانهLibrary بر حسب دسته بندی های متنوعی که در بخش سمت چپ پنجره برنامه ظاهر می شوند(مانندArtist,Album,Song, Genre,Yearو Rating ) مرور کنید. با این حال، ما به Playlists و خصوصاً گزینه Playlist Create علاقه داریم. اگر بر روی این گزینه کلیک کنید، می توانید نامی را برای فهرست پخش خود وارد کنید. برای ایجاد فهرست پخش، باید تراکت ها را از کتابخانه مورد نظر به پانل سمت راست پنجره بکشید. وقتی تمام تراک های مورد نظر خود را اضافه کردید، بر رویSave Playlist کلیک کنید. برای پاکسازی کل این پانل، روی علامت × قرمز رنگ سمت راست پنجره کلیک کنید. حالا می توانید فهرست های پخش تازه ای را با تکرار فرآیند فوق ایجاد کنید.

5. قدم 5
برای ضبط تراک های خود روی CD، روی زبانه Burn کلیک کنید. نوع دیسکی که می خواهید ایجاد کنید را از زبانه Burn انتخاب کنید. ما یک Audio CDو گزینهEject Disk After Burning را انتخاب کرده ایم. ایجاد یک فهرست Burn تا حدود زیادی به ایجاد یک Playlist شباهت دارد. کافی است تراک های مورد نظر خود را به پانل سمت راست پنجره بکشید. شما می توانید فهرست پخشی که قبلاً ایجاد کرده اید را با کشیدن آن به پانل سمت راست، بر روی دیسک ضبط کنید. وقتی فهرست پخش در پنجره ظاهر شد، روی گزینه Start Burnکلیک کنید (قبلاً مطمئن شوید که یک دیسک خام در داخل درایو قرار دارد). فرآیند ضبط CD تنها چند دقیقه طول خواهد کشید و پس از اتمام این مرحله، دیسک برای پخش روی یک PC دیگر و یا یک- Player CD عادی آماده خواهد بود.

6. قدم 6
اگر از ویندوز 7 استفاده می کنید، می توانید از WMP12برای پخش، ریپ و Burn مجموعه موسیقی خود استفاده کنید. اینترفیس این نسخه وجوه اشتراک زیادی با نسخه های قبلی دارد. CD مورد نظر خود برای ریپ را داخل درایو قرار دهید تا گزینه Rip CD در اختیارتان قرار گیرد. پس از اتمام فرآیند ریپ دیسک، می توانید Playlistها را به همان روشی که قبلاً توضیح دادیم ایجاد و روی دیسک ضبط کنید. گزینه های زبانه ها در این نسخه اندکی تفاوت دارند، اما تفاوت های مهمی که باید به آن ها توجه داشته باشید بسیار اندک هستند. گزینه Burn Option که نوع دیسک مورد نظر برای ضبط را مشخص می کند (و حالا DVDرا نیز دربر می گیرد). در گوشه بالا و سمت راست پنجره اصلی قرار دارد.

چگونه لینوکس بوت می شود؟

چگونه لینوکس بوت می شود؟

نویسنده:میثاق محمدی زاده

هر روز بارها کامپیوترمان را روشن کرده و برای چند ثانیه تا چند دقیقه شاهد بوت شدن سیستم عامل روی آن هستیم، اما تاکنون از خودمان سؤال کرده ایم در پس این بوت شدن چه اتفاقی می افتد تا سیستم عامل آماده اجرای دستورات شود؟ فرآیند بوت( Bootstrapping)چیست و شامل چه مراحل و پروسه هایی است؟ تفاوت فرآیند بوت در سیستم عامل های مختلف چیست؟ چرا یک سیستم عامل در چند ثانیه و دیگری در چند دقیقه بوت می شود؟ کاربران لینوکس در هر بار روشن کردن کامپیوتر شاهد چندین ده خط هستند که پشت سر هم روی صفحه نمایش ظاهر شده و رد می شوند؛ بدون این که بدانند این خطوط چه می گویند.در این شماره می خواهیم به سراغ فرآیند بوت لینوکس برویم و از چند و چون آن مطلع شویم!

مراحل بوت

در لینوکس فرآیند بوت در چندین مرحله صورت می گیرد یا دست کم می توانیم فرآیند بوت را به چندین مرحله مجزا کنیم که درک و تصور بهتری از آن داشته باشیم.در تصویر 1 مراحل بوت لینوکس به صورت کلی ترسیم شده است .هنگامی که برای اولین بار کامپیوتر روشن یا ریستارت می شود، یک سری کد اجرایی از روی حافظه ROM یا دستگاه های ذخیره سازی دیگر مانند حافظه فلش فراخوانی و اجرا می شود.اولین کاری که این کدها انجام می دهند، دستور دادن به CPU برای یافتن اولین دستگاه قابل بوت است.CPU با مراجعه به بایوس مادربورد، آدرس اولین دستگاه قابل بوت را فراخوانی کرده و به آنجا اشاره می کند.سپس محتویات اولین سکتور دستگاه قابل بوت یا MBR به حافظه منتقل می شود.اندازه MBR کمتر از 512 بایت و وظیفه آن اجرا کردن برنامه مدیریت بوت است.
در مرحله بعد برنامه مدیریت بوت به حافظه منتقل شده و شروع به اجرا شدن می کند .در این هنگام است که شما اولین صفحه بوت لینوکس را مشاهده خواهید کرد.برنامه مدیریت بوت به منتقل کردن فایل های بوت مربوط به هسته لینوکس و فایل های ریشه به درون حافظه اقدام می کند.این فایل ها در قالب یک فایل ایمیج هستند که هنگام انتقال به حافظه گشوده شده و به طور کامل در حافظه مستقر می شوند.از این زمان به بعد مدیریت بوت لینوکس برعهده برنامه مدیریت بوت( GRUB یا LILO)است.این برنامه سخت افزار سیستم، سخت افزارهای متصل به سیستم، متصل کردن پارتیشن ها به سیستم و اجرا کردن ماژول های موردنیاز هسته در حافظه را بررسی می کند.مرحله آخر فرآیند بوت متعلق به اجرای برنامه سطح کاربری یا همان رابط های کاربری است.پیش از این که به سراغ تشریح هریک از مراحل گفته شده برویم، به یک نکته اشاره کنم:همان طور که دیدید، سرعت بوت شدن سیستم عامل با اندازه حافظه سیستم و سرعت جا به جا کردن اطلاعات از روی ROM و هارددیسک به حافظه ارتباط مستقیمی دارد.

شروع به کار سیستم

این مرحله وابستگی شدیدی به سخت افزاری دارد که لینوکس روی آن نصب شده است.در سیستم های پیشرفته برای شروع به کار سیستم شامل روشن شدن یا ریستارت سیستم و روشن شدن صفحه نمایش از نرم افزارهای مخصوصی مانند U-Boot، RedBoot و Micromonitor استفاده می کنند، اما غالباً سیستم ها این مرحله را با روشن شدن صفحه نمایش شروع می کنند.سپس شناسایی اولیه سخت افزار و اجرا شدن بایوس مادربورد شروع می شود.در کامپیوترهای شخصی بوت لینوکس از آدرس 0xFFFF0 بایوس شروع می شود.اولین کار بایوس عملیات POST یا Power-on Self Test است که به شناسایی سخت افزار و بررسی آن می پردازد.بایوس پس از عملیات POST به سراغ شناسایی سخت افزارهای جدید و سخت افزارهای قابل بوت می رود.در این هنگام بایوس سرویس های جدید در حافظه را راه اندازی می کند.
یکی از مهم ترین سرویس هایی که باید در این لحظه اجرا شود، سرویس شناسایی سیستم عاملی است که برای کاربر در اولویت دار قرار دارد.ممکن است دستگاه های مختلفی مانند CD/DVD-ROM، فلاپی دیسک، حافظه فلش و هارددیسک روی سیستم نصب شده باشند.بایوس با استفاده از تنظیمات CMOS روی مادربورد به ترتیب دستگاه های قابل بوت را برای یافتن برنامه مدیریت بوت سیستم جست و جو می کند.اگر برنامه مدیریت بوت روی سایر دستگاه های قابل بوت وجود نداشته باشد، برنامه مدیریت بوت لینوکس از روی MBR(Master Boot Record)در حافظه اجرا می شود. MBR اولین سکتور روی اولین سیلندر و اولین هد هارد دیسک است که ظرفیت آن 512 بایت بیشتر نبوده و موجب اجرای برنامه مدیریت بوت می شود.در این مرحله بایوس، کنترل بوت سیستم را به عهده برنامه مدیریت بوت می سپارد.
اشاره:برای مشاهده محتویات MBR می توانید از دستورات dd و od به صورت زیر استفاده کنید. دستور dd می تواند 512 بایت اول روی dev/hda/ را بخواند یا درون فایل mbr.bin بنویسد.دستور od نیز محتویات فایل mbr.bin را به فرمت کدهای اسکی یا هگزادسیمال نمایش می دهد.توجه کنید، برای اجرای این دستورات به مجوز ریشه نیاز دارید:

dd if=/dev/hda of=mbr.bin bs=512 #
count=1
od -xa mbr.bin #

برنامه مدیریت بوت

برنامه مدیریت بوت که از روی MBR به درون حافظه منتقل و اجرا می شود، شامل جدول پارتیشن های سیستم و کدهای اجرایی خود برنامه است.همان طور که در تصویر 2 مشاهده می کنید، 446 بایت اول MBR متعلق به برنامه مدیریت بوت و پیغام های خطا است.جدول پارتیشن های سیستم نیز در یک فضای 64 بیتی ذخیره می شود.این جدول شامل چهار رکورد پارتیشن شانزده بایتی است.دو بایت انتهایی MBR نیز یک شماره مانند 0xAA55 برای محافظت و اعتبار سنجی محتویات روی MBR است.هر پارتیشن نیز به فیلدهایی تقسیم شده و شامل آدرس پارتیشن، اندازه پارتیشن، وضعیت پارتیشن، فرمت و اطلاعات ضروری دیگر است.برنامه مدیریت بوت در مرحله دوم، هسته لینوکس و فایل های مورد نیاز را در حافظه اجرا می کند.برنامه های مدیریت بوت در لینوکس LILO(Linux Loader) و GRUB(GRand Unifield Bootloader) نامیده می شوند.به این دلیل که LILO در مقایسه با GRUB دارای ضعف ها و کاستی هایی است، در این بخش به بررسی GRUB می پردازیم.مهم ترین تفاوت GRUB در مقایسه با LILO در استفاده از سیستم فایل لینوکس است. LILOبرنامه ای است که از روی ردیف هایی از سکتورهای هارددیسک اجرا می شود و بیشتر مبتنی بر اطلاعات ثابت ذخیره شده روی هارددیسک است، اما GRUB از سیستم فایل لینوکس( Ext3/Ext2)برای اجرای هسته سیستم عامل بهره می برد.نمونه ای از فایل پیکربندی LILO را در تصویر 3 مشاهده می کنید.
GRUB شامل سه مرحله است:مرحله اول بوت از روی سکتور MBR به درون حافظه است، مرحله دوم شامل کسب اطلاعاتی از وضعیت پارتیشن ها و فایل سیستم لینوکس برای اجرای هسته لینوکس است.این مرحله شامل اجرای فایل هایی مانند reiserfs_stage 1_5 از روی ژورنالینگ فایل سیستم و e2fs_stage 1_5 از روی سیستم فایل های Ext2 و Ext3 است. عدد 1/5 در نام این دو فایل به معنای مرحله 1/5 و میان مرحله 1و 2 است.
مرحله سوم نیز اجرای هسته لینوکس و نمایش فهرستی از هسته ها از روی فایل های etc/grub.conf/ و etc/grub/menu.lst/ است( تصویر4).در این مرحله است که شما رابط GRUB را دیده و می توانید یکی از انواع سیستم عامل ها با هسته های مختلف و حتی سیستم عامل لینوکس را برای اجرا انتخاب کنید.رابط GRUB گرافیکی است، اما می توانید به رابط خط فرمان این برنامه نیز سوییچ کرده و دستورات خط فرمان مانند دستورات تعمیر GRUB یا انتخاب یک هسته خاص را وارد و اجرا کنید.
اشاره:دایرکتوری boot/grub/ شامل اطلاعات و فایل های سه مرحله گفته شده در بالا است.شما می توانید به راحتی با ویرایش فایل ها در این دایرکتوری کارهای جالبی را انجام دهید.برای نمونه اطلاعات مربوط به CD-ROM در فایل iso9660_stage_1_5 است.

هسته لینوکس

هنگامی که تصویر هسته لینوکس درون حافظه قرار گرفته و اجرا می شود، لینوکس شروع به کار کرده و مدیریت بوت از دست GRUB خارج می شود.البته استفاده از لفظ « اجرای هسته لینوکس»در این مرحله کاملاً صحیح نیست، زیرا عملاً هسته اجرا نمی شود، بلکه از حالت فشرده خارج شده و چند سرویس محدود مانند سرویس های مرتبط با سخت افزار در حافظه اجرا می شوند.ایمیج هسته لینوکس اگر کمتر از 512 کیلوبایت باشد به آن zImage و اگر بیشتر از این مقدار باشد، bzImage گفته می شود.فایل های ایمیج هسته با استفاده از ابزار zlib فشرده سازی و گشوده می شوند.پس از قرارگیری کامل ایمیج هسته درون حافظه، هسته لینوکس شروع به اجرای چند تابع مهم می کند.
تصویر 5 مهم ترین توابعی را که اجرا و فراخوانی می شوند به همراه نام فایل تابع نشان می دهد.اولین تابع، start است که با اجرای فایل arch/i386/boot/compressed/head.S/ .فراخوانی می شود.این تابع نیز کارهایی مانند اختصاص فضا به متغیرهای پشته( Stack)و پاک کردن BSS(Block Started by Symbol)را انجام می دهد.
تابع سوم به نام decompress_kernel فایل arch/i386/boot/compressed/misc.c/ .اجرا می شود که هسته لینوکس را به طور کامل درون حافظه بازگشایی می کند. توابع دیگر مربوط به فراخوانی هسته، شروع به کار هسته و ارتباط دهی هسته با پردازنده سیستم و آماده بودن پردازنده برای اجرای فرامین است که از تشریح آن ها خودداری می کنیم.

هنگام بوت شدن هسته، پروسه initrd که در مرحله دوم اجرای برنامه مدیریت بوت به درون حافظه انتقال یافته است، فعال می شود.این پروسه یک فایل سیستم ریشه موقت را درون حافظه به وجود می آورد که امکان بوت هسته لینوکس را بدون نیاز به هیچ دسترسی فیزیکی به هارددیسک و بالا بردن سرعت عمل بیشتر هسته فراهم می کند.هنگامی که هسته لینوکس به طور کامل اجرا می شود، این پروسه اصطلاحاً unmount شده و سیستم فایل حقیقی به هسته متصل می شود.در حقیقت پروسه initrd امکان ایجاد یک هسته لینوکس کوچک و فشرده شده را فراهم می کند که به این وسیله می توان لینوکس را به راحتی اجرا یا روی سیستم های دیگر بدون وابستگی به هارد دیسک منتقل کرد.
اشاره:برای اجرای یک هسته خاص لینوکس با استفاده از خط فرمان GRUB به صورت زیر عمل کنید.اگر نام نسخه هسته را نمی دانید، علامت « /» را تایپ و کلید TAB را فشار دهید. GRUB فهرستی از نسخه های هسته موجود و فایل های ایمیج initrd را به شما نمایش خواهد داد:

grub>kernel/bzImage-2.6.14.2
[Linux-bzImage,setup=ox1400,size=0x29672e]
grub>initrd/initrd-2.6.14.2.img
[Linux-initrd @ ox5f13000,0xcc199 bytes]
grub>boot
Uncompressing Linux...Ok,booting the kernel.

سطوح اجرایی لینوکس

پس از اجرای کامل هسته لینوکس، برنامه سطح کاربری یا همان محیط گرافیکی اجرا می شود.این برنامه اولین نرم افزاری است که به وسیله کامپایلر و توابع کتابخانه ای زبان سی اجرا می شود.در محیط گرافیکی دسکتاپ اولین پروسه sbin/init/ است که اجرا می شود.مهم ترین وظیفه پروسه init تعیین نوع اجرای لینوکس یا تعیین سطح اجرایی کاربری لینوکس ( RunLevel)است که شما آن را روی صفحه نمایش می بینید.به طور کلی، لینوکس می تواند در هفت سطح اجرا شود.این سطوح کارهای زیر را انجام می دهند:
سطح 0:خاموش شدن سیستم
سطح 1:اجرای لینوکس در حالت تک کاربره
سطح 2:اجرای لینوکس در حالت چند کاربره بدون دسترسی به شبکه
سطح 3:اجرای لینوکس در حالت چند کاربره با دسترسی به شبکه
سطح 4:غیرقابل استفاده
سطح 5:اجرای لینوکس در حالت چند کاربره با شبکه و xdm
سطح 6:ریستارت سیستم
معمولاً لینوکس به صورت پیش فرض روی سطح اجرایی سه یا پنج تنظیم شده است، اما می توان این وضعیت را تغییر داد.برای تعیین نوع سطح اجرایی لینوکس می توان به فایل پیکربندی etc/inittab/ مراجعه کرد.
لینوکس یکی از پیشرفته ترین برنامه های بوت را دارد.در پروسه بوت، کارایی در کنار استفاده از کمترین منابع سخت افزاری و بالا بردن سرعت همراه با انعطاف پذیری منظور شده است.برنامه بوت لینوکس قابلیت تشخیص و سازگاری با دیگر برنامه های بوت سیستم عامل ها را دارد، به طوری که می تواند چندین سیستم عامل روی یک هارد دیسک را تشخیص و پیکربندی کند.در مورد برنامه بوت لینوکس و پروسه های آن هنوز گفتنی های زیادی وجود دارد.ترفندهای بسیاری می توان با GRUB و دیگر فایل های بوت انجام داد که خود چندین مقاله مفصل را طلب می کند.امیدوارم که با خواندن این مقاله از فرآیند بوت لینوکس و آن خط هایی که پشت سر هم روی صفحه نمایش ظاهر می شوند، آگاهی پیدا کرده باشید!