شبیه سازی سخت‌افزار به کمک HDLها

شبیه سازی سخت‌افزار به کمک HDLها

به کمک زبان‌های توصیف سخت‌افزار علاوه بر طراحی می‌توانیم یک سخت‌افزار را شبیه سازی کرده تا قابلیت‌ها و عملکرد‌ آن را قبل از پیاده‌سازی آزمایش کنیم. در دنیای واقعی تست کردن یک سخت‌افزار، خود نیازمند یک سخت‌افزار دیگر است که مجموعه‌ای از ورودی‌های مجاز را برای سخت‌افزار زیر تست تولید کرده و خروجی حاصله را با مقدار مورد انتظار مقایسه کند. در فضای مجازی که کامپیوتر در اختیار ما قرار داده است نیز می‌توانیم قبل از پیاده سازی و ساختن سخت‌افزار، عملکرد آنرا با طراحی یک سخت‌افزار جانبی جهت تست، سخت‌افزار اصلی را ارزیابی کنیم، به این ترتیب که به کمک زبان توصیف سخت‌افزار، برنامه‌ای نوشته می‌شود تا زنجیره‌ای از ورودی‌ها را به سخت‌افزار مورد آزمایش داده و خروجی آن را با مقادیر مورد انتظار طراح مقایسه نماید، به این برنامه که جهت آزمایش عملکرد سخت‌افزار نوشته می‌شود، Testbench گفته می‌شود.
زبان‌های توصیف‌سخت‌افزار Verilog و VHDL در میان سایر HDLها محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند که در ادامه مقاله به بررسی و مقایسه‌آنها خواهیم پرداخت.

زبان توصیف سخت‌افزار VHDL

زبان VHDL سر نام Very High Speed Integrated CircuitHardwareDescriptionLanguage از جمله HDLهای پرطرفداری است که امروزه در طراحی تراشه‌های با کاربرد خاص و تراشه FPGA به کار گرفته می‌شود.
این زبان در ابتدا به سفارش وزارت دفاع آمریکا جهت مستند‌سازی اطلاعات مدارات دیجیتال و تراشه‌های به کار گرفته شده در ادوات نظامی، طراحی شد. اطلاعات بسیار زیاد و پیچیده مدارات دیجیتال به کار گرفته شده در ادوات نظامی‌، مانع از توسعه سریع آنها می‌شد و اطلاعات طراحی را فقط برای طراح قابل خواندن و پیگیری می‌ساخت به طوری که توسعه همان طرح توسط شخص‌دیگر دشوار بود، به همین خاطر در سال 1980 زبانی طراحی شد که توصیف یک مدار در سطوح مختلف انتزاع در آن میسر باشد. پس از آن ابزارهایی جهت شبیه‌سازی مدارات طراحی شده با این زبان ایجاد شد، سپس ابزار‌های کامپیوتری جهت سنتز کردن کد‌های VHDL عرضه شدند که به کمک این ابزار، توصیف سخت‌افزاری یک مدار را می‌توان به راحتی به معادل فیزیکی آن جهت پیاده سازی و ساخت مرتبط کرد.
در طراحی زبان توصیف سخت‌افزاری VHDL از مفاهیم زبان برنامه‌نویسی Ada بهره برده شده به همین خاطر این زبان در syntax بسیار مشابه Ada می‌باشد. این زبان به گونه‌ای طراحی شده که مسائل همزمانی و موازی‌سازی سخت‌افزار را به خوبی پوشش دهد.
در سال 1983 دوشرکت بزرگ IBM و Texas Instrument به همراه شرکت Intermetrics قراردادی را جهت توسعه این زبان برای کاربرد‌های طراحی مدارات دیجیتال امضا کردند و چهار سال بعد این زبان به توسط IEEE استاندارد سازی شد پس از آن وزارت دفاع آمریکا شرکت‌های تابع خود را مقید ساخت تا تمامی مدارات دیجیتال خود را به این زبان توصیف کنند.
جگنده F-22 یکی از اولین پروژه‌هایی بود که تمامی مدارات و مستندات الکترونیکی آن به زبان VHDL نگاشته شده بود، موفقیت این پروژه موجب شد تا زبان VHDL بیش از پیش توسعه یافته و مورد استفاده قرار گیرد.
در سال 1993 استاندارد IEEE-1076 ویرایش شد و در آن تمهیداتی جهت پوشش دادن به سیگنال‌هایی که در آن واحد چند مقدار به آنها داده می‌شود، اندیشیده شد. در سال 1996 ابزار‌های شبیه سازی و سنتز مدارات دیجیتال توصیف شده توسط VHDL به صورت تجاری عرضه شدند تا مراحل طراحی تا پیاده‌سازی کامپیوتری یک سخت‌افزار به کمک VHDL تکمیل شود.
در سال 2006 کمیته فنی VHDL مستقر در کنسرسیوم Accellera که توسط IEEE جهت به روز‌رسانی استاندارد VHDL ایجاد شده‌ است، نسخه سوم از پیش نویس استاندارد VHDL-2006 را ارائه کرد.
یک نمونه از برنامه VHDL که به توصیف یک گیت AND ساده بدون ملاحظات زمانی پرداخته است در زیر آورده شده است :

std_logic from the IEEE library
library IEEE;
use IEEE.std_logic_1164.all; -- this is the entity
entity name_of_entity is
port (
IN1 : in std_logic;
IN2 : in std_logic;
OUT1: out std_logic);
end entity name_of_entity; -- here comes the architecture
architecture name_of_architecture of name_of_entity is -- Internal signals and components would be defined here
begin
OUT1 <= IN1 and IN2;
end architecture name_of_architecture;

زبان توصیف سخت‌افزار Verilog

زبان توصیف سخت‌افزاری Verilog سرنام VerifyingLogic جهت مدل‌سازی سیستم‌های الکترونیکی ابداع شده است که کلیه مراحل طراحی، ارزیابی و پیاده سازی یک مدار آنالوگ یا دیجیتال یا یک مدار ترکیبی را در چند سطح انتزاع پوشش می‌دهد.
Syntax این زبان بسیار مشابه به زبان C می‌باشد و در توسعه آن از ویژگی‌های زبان C الگو گرفته شده است. این زبان در سال 1981 توسط Phil Moorby در شرکت Gateway DesignAutomation ابداع شد و در سال 1985 نرم‌افزار شبیه‌ساز این زبان به نام Verilog-XL عرضه شد در سال 1989 این شرکت به همراه حقوق معنوی این زبان توسط شرکت Cadance خریداری و سپس مستندات آنرا برای استفاده عمومی، به صورت رایگان در اختیار مردم قرار گرفت.
در سال 1993 این زبان توسط IEEE بازنگری و استانداردسازی شد در همین سال بر اساس آمار EETimes حدود 85 درصد از طراحی‌های مدارات مجتمعی که به کارخانه‌های تولید‌کننده ادوات نیمه‌هادی سفارش داده شدند، به زبان Verilog توصیف شده بودند.
یک نمونه از برنامه Verilog که به توصیف یک فلیپ‌فلاپ پرداخته است در زیر آورده شده است :

module toplevel(clock,reset);
input clock;
input reset;
reg flop1;
reg flop2; always @ (posedge reset or posedge clock)
if (reset)
begin
flop1 <= 0;
flop2 <= 1;
end
else
begin
flop1 <= flop2;
flop2 <= flop1;
end
endmodule

از جمله امکانات زبان Verilog محیط PLI آن سر نام Program LanguageInterface می‌باشد که به کمک آن می‌توان کنترل برنامه را از زبان Verilog بر عهده تابعی که به زبان Cنوشته شده است قرار داد، این قابلیت موجب شده تا زبان Verilog انعطاف پذیر گشته و توسعه برنامه در آن توسط زبان C نیز امکان پذیر باشد.

Verilogدر برابر VHDL

توصیف ساختاری یک سخت‌افزار با زبان Verilog هیچ گونه برتری یا کاستی نسبت به توصیف آن با زبان VHDL ندارد و تفاوت میان این دو زبان بیشتر در توصیف‌های رفتاری یک سخت‌افزار خود را نشان می‌دهند. شکل زیر نشان‌دهنده میزان مقیاس پذیری این دو زبان در سطوح مختلف انتزاع در توصیف رفتاری می‌باشد:
همانطور که مشاهده می‌کنید، زبان Verilog توانایی مدل‌سازی سخت‌افزار تا پایین‌ترین سطح انتزاع یعنی سطح ترانزیستور و سوییچ را دارا می‌باشد در حالی که زبان VHDL توانایی مدل‌سازی سخت‌افزار در بالاترین سطوح انتزاع (تا سطح سیستم) را دارد. علارقم اینکه به کمک قابلیت PLI زبان Verilog تا حدودی می‌توان به توصیف سیستمی یک سخت‌افزار پرداخت، اما اصولا بهره‌گیری از HDL ها جهت توصیف یک سیستم ناکارآمد است و برای این منظور زبان‌های کارآمد دیگری مانند SystemC و System Verilog طراحی شده که به کمک آنها می‌توان سخت‌افزار را از بالاترین سطح انتزاع توصیف نمود. لذا قابلیت‌های توصیف سیستمی VHDL را به سختی می‌توان در زمره برتری‌های آن نسبت به Verilog قلمداد کرد.
انواع داده در زبان Verilog نسبت به VHDL ساده تر و استفاده از آنها آسان‌تر می‌باشد، ضمن اینکه این انواع داده در Verilog به مدلسازی ساختاری نزدیک‌تر هستند، در این زبان برخلاف VHDL انواع داده مشخصی تعریف شده است و کاربر نمی‌تواند انواع داده جدید به آن اضافه کند. به دلیل سادگی استفاده از انواع داده‌ها زبان Verilog نسبت به VHDL ارجحیت دارد.
برای فردی که پیش‌زمینه‌ای در مورد زبان‌های برنامه نویسی ندارد، یادگیری زبان Verilogساده‌تر از VHDL است، چرا که نوشتن کد‌های VHDL کمی پیچیده تر از Verilogمی‌باشد و برای تسلط بر خط کد این VHDL، زمان بیشتری نیاز است، علاوه بر اینکه در زبان‌ VHDL روش‌های متعددی برای مدل کردن یک مدار وجود دارد که در ساختار‌های بزرگ می‌تواند موجب سردرگمی افراد تازه‌ کار شود.

انتخاب یک زبان توصیف‌ سخت‌افزار

برای انتخاب یک زبان جهت توصیف مدار دیجیتال، عوامل متعددی را باید علاوه بر برتری‌های ذاتی یک زبان خاص مدنظر قرار داد. برخی از این عوامل عبارتند از:

سلیقه شخصی :

اصولا چون اکثر مهندسین و طراحان مدارات دیجیتال به زبان
C مسلط هستند، زبان Verilog را که خط کد مشابه C دارند ترجیح می‌دهند، ضمن اینکه خوانایی کد‌های این زبان بهتر از VHDL است.
موجودیت ابزار‌های شبیه‌سازی و سنتز : در حال حاضر ابزار‌های شبیه‌ساز رایگان متعددی برای زبان Verilog وجود دارند که از میان‌آنها میتوان به کامپایلر Icarus Verilog اشاره کرد، در حالی که ابزارهای شبیه‌ساز متن‌باز اندکی برای VHDL موجود هستند و اقلب ابزار‌های شبیه‌سازی این زبان، به صورت تجاری به فروش می‌رسند.
عوامل تجاری و بازاریابی : بر اساس آمار‌های منتشر شده در سال 1998بازار ابزار‌های شبیه‌سازی زبان Verilog حدود 150 میلیون دلار اعتبار داشت به طوری که اعتبار این بازار نسبت به سال 1994 دو برابر شده بود، در سال 2003 نیز شرکت Synopses یکی از بزرگترین شرکت‌های این بازار چند صد میلیون دلاری، اعلام کرد که تیم توسعه و تحقیقات این شرکت تنها بر روی Verilog متمرکز شده اند و در ابزار‌های شبیه‌سازی این شرکت از VHDLپشتیبانی نخواهد شد.
زبان توصیف سخت‌افزاری Verilog مورد استقبال صنایع بزرگ قرار گرفته است به طوری که امروزه این زبان به عنوان یک زبان پرکاربرد در صنعت طراحی و تولید مدارات دیجیتال شناخته شده است. در مقابل زبان VHDL از سوی جامعه آکادمیک مورد استقبال قرار گرفته و بیشتر در پروژه‌های دانشگاهی از آن بهره گرفته می‌شود.
تمرکز وب‌سایت تخصصی سخت‌افزار ایران نیز با توجه به برتری‌های ذکر شده بر روی زبان توصیف سخت‌افزاری Verilog می‌باشد. به همین منظور جهت فراگیری این زبان خودآموز زیر را به خوانندگان گرامی اهدا می‌کنیم.
خودآموز زبان Verilog نگاشته جناب آقای دکتر صفری استادیار دانشگاه تهران در گروه مهندسی کامپیوتر-سخت‌افزار:
جهت فراگیری زبان توصیف سخت‌افزاری VHDL نیز مراجع و کتب‌های متعددی وجود دارد که بر اساس مشور‌ت‌های صورت گرفته Tutorial منتشر شده توسط سایت cic.org.tw به خوانندگان محترم پیشنهاد داده می‌شود،نسخهPDF این خودآموز را می‌توانید از این آدرس دانلود کنید.
منابع: WayneWolf, "ModernVLSIDesign" 3rd Edition, Prentice-Hall
SamirPalnitkar, "Verilog®HDL: A Guide to Digital Design and Synthesis", Second Edition, Prentice-Hall
DouglasJ.Smith, "HDLChip Design", Doone publications

ارتقاء،نصب و عیب یابی حافظه RAM

ارتقاء،نصب و عیب یابی حافظه RAM

افزودن حافظه به یک سیستم،یکی از مفیدترین موارد ارتقاء سیستم می باشد که شما می توانید اجرا نمائید.ازطرف دیگر این گزینه ارتقاء ،یکی از ارزان ترین موارد ارتقاء سیستم محسوب می گردد. بالاخص هنگامی که شما افزایش قابلیت سیستم های عامل ویندوز و لینوکس را در نظر بگیرید که با این کار امکان دسترسی بیشتر را برای آن ها فراهم می نمائید. در برخی موارد، دو برابر کردن حافظه، می تواند سرعت یک کامپیوتر را نیز دوبرابر کند.
در این مقاله، افزودن حافظه RAM و انتخاب تراشه های حافظه، و نیز نصب و تست حافظه نصب شده را مورد بحث قرار می دهیم.

استراتژی ها و گزینه های ارتقاء حافظه

افزودن حافظه می تواند یک راه حل ارزان قیمت محسوب گردد. با افزودن مقدار نسبتاً کمی ماژول های حافظه به سیستم می توانید راندمان عملکرد سیستم را به شدت افزایش دهید.
چگونه باید حافظه را به کامپیوتر اضافه نمود؟ برای انجام این کار دو راه وجود دارد:
*افزودن حافظه در اسلات های خالی روی مادربرد
*جایگزین نمودن حافظه فعلی مادربرد با حافظه پر ظرفیت تر
اگر شما قصد ارتقاء به یک سیستم کامپیوتری قدرتمندتر را دارید، معمولاً نمی توانید حافظه سیستم قبلی خود را مورد استفاده قرار دهید. اغلب اوقات بهترین گزینه، استفاده از یک حافظه بهینه می باشد که مادربرد جدید شما قادر به پشتیبانی از آن هست.
اطمینان حاصل کنید که بطور دقیق نیازهای آتی سیستم خود را به لحاظ سرعت، محاسبه و نیازهای یک سیستم عامل چند وظیفه ای، مدنظر قرار داده اید.
برای تعیین اینکه در چه زمانی باید به سیستم خود حافظه اضافه نمایید، می توانید از performance monitor(swapfile.msc) داخل ویندوز استفاده نمایید. می توانید آن را از منوی استارت یا از یک خط فرمان اجرا نمایید. برای بررسی میزان استفاده از حافظه، memory را بعنوان performance object انتخاب نموده و شمارنده های زیر را فعال کنید:
Pages/Sec: این شمارنده، تعداد دفعات در ثانیه که سیستم از حافظه مجازی( swapfile) بجای حافظه فیزیکی استفاده می نماید را اندازه می گیرد. یک مقدار 20، مبین یک مشکل بالقوه است. تنظیمات حافظه مجازی را بررسی کنید؛ اگر شمارنده بالای عدد 20 بود، و سیستم در حال انجام عملیات سنگین دسترسی به فایل نیست، در این صورت زمان آن رسیده که حافظه سیستم را افزایش دهید.
Commited Bytes و Commited Byte: Available Bytesها، حافظه مجازی مورد استفاده را دنبال می کنند؛ available Bytes، مقدار حافظه فیزیکی موجود را زیر نظر دارد. اگر مقدار available Bytes پایین است، باید اقدام به افزایش حافظه نمایید.
Cache Bytes: مقدار RAM مورد استفاده برای کاشه سیستم فایل را اندازه می گیرد. در صورتی که این پارامتر زیر 4MB می باشد، RAM بیشتری را اضافه نمایید.
قبل از اینکه به سیستم خود RAM اضافه نمایید،می بایست ماژول های حافظه مورد نیاز سیستم خود را تعیین نمایید. دفترچه راهنمای سیستم معمولاً حاوی این اطلاعات است.
در صورتیکه نیاز به جایگزین نمودن یک ماژول حافظه معیوب یا افزودن حافظه بیشتر به سیستم خود هستید،چندین روش برای تعیین ماژول صحیح برای سیستم وجود دارد:

*بررسی ماژول های نصب شده داخل سیستم: هر ماژول دارای برچسبی است که اطلاعات ظرفیت و سرعت سیستم را نشان می دهد.
*استفاده از یوتیلیتی پیکربندی حافظه آنلاین از شرکت عرضه کننده حافظه، برای بررسی حافظه سیستم
*دانلود و اجرای نرم افزار آنالیز عرضه شده توسط شرکت سازنده حافظه یا شرکت ثالث: SiSoftware Sandra و برنامه های مشابه از تراشه SPD روی هر ماژول، برای تعیین این اطلاعات استفاده می کنند.
مراجعه به اسناد سیستم: این گزینه را مخصوصاً در آخر آوردیم، چرا که اگر شما BIOS upgradeها را نصب کرده باشید، امکان استفاده ازحافظه بیشتر( بیش از آنکه در دفترچه راهنما ذکر شده) داخل سیستم وجود دارد. بیشتر به اطلاعات آنلاین تکیه کنید.

خرید حافظه

هنگام خرید حافظه، چند مسأله وجود دارد که می بایست مدنظر قرار گیرد. برخی از آن ها مرتبط با مسأله ساخت و توزیع حافظه هستند در حالیکه موارد دیگر مربوط به نوع حافظه ایست که شما خریداری می کنید. در این قسمت مقاله برخی از مسائل قابل توجه هنگام خرید حافظه مورد بحث قرار می گیرد.

تأمین کنندگان تراشه های حافظه

شرکت های زیادی اقدام به فروش حافظه کامپیوتر می نمایند، اما تعداد محدودی از شرکت ها در واقع سازنده حافظه محسوب می شوند. در حقیقت فقط چند شرکت هستند که تراشه های حافظه را می سازند اما تعداد بیشتری از شرکت ها اقدام به ساخت ماژول های حافظه همانند DIMM، SIMM و RIMM می نمایند. اغلب شرکت هایی که تراشه های واقعی RAM را می سازند، همچنین ماژول های مربوطه را نیز تولید می نمایند. اگرچه شرکت های دیگر صرفاً ماژول ها را می سازند. این شرکت ها، تراشه های حافظه را از چندین شرکت سازنده تراشه خریداری نموده و سپس ماژول های مربوط به این تراشه ها را تولید می کنند. در نهایت برخی شرکت ها صرفاً یا فقط تراشه ها را می سازند و یا صرفاً فقط ماژول ها را تولید می کنند.دراین حالت، شرکت های مذکور از ماژول های تولید شده بوسیله شرکت های دیگر استفاده نموده و از مارک خود روی این ماژول ها استفاده می نمایند.
ماژول های حافظه ساخته شده بوسیله شرکت های سازنده تراشه، ماژول های دست اول نامیده می شوند در حالیکه موارد تولید شده بوسیله سازندگانی که تراشه تولید نمی کنند، ماژول های دسته دوم و در نهایت ماژول هایی که بسادگی تحت یک نام مختلف بعنوان ماژول های دسته اول یا دوم نامگذاری مجدد می گردند، ماژول های دسته سوم نامیده می شوند.
سازندگان دسته اول( که در آنجا یک شرکت، هم تراشه و هم ماژول را می سازد)، شرکت های میکرون، infineon، سامسونگ، میتسوبیشی، توشیبا، NEC و شرکتهای دیگر می باشند. شرکت های طرف ثانی که صرفاً ماژول های حافظه را می سازند شامل شرکت Kingeston, OCZ Technologies, Mushkin, Smart, Simple Tech, Viking می گردند.
در لایه سوم، شما حافظه را از یک شرکت سازنده نمی خرید، بلکه از یک تاجر خریداری می نمائید.
اغلب سازندگان بزرگ حافظه، کمیت های کوچکی از تراشه های حافظه را به کاربران نهایی نمی فروشند اما برخی از این شرکت ها اقدام به تأسیس فروشگاه هایی نموده اند که مستقیماً حافظه های تولید شده را در اختیار مصرف کننده نهایی قرار می دهند. یکی از بزرگترین شرکت های سازنده حافظه در دنیا( میکرون)، دارای فروشگاه های عرضه مستقیم محصولات است( www.crucial.com) که می توان از آن ها مستقیماً خرید نمود.

ملاحظات خرید DIMM

هنگام خرید DIMM، نکات اصلی که می بایست مدنظر قرار دهید عبارتند از:
آیا شما به نسخه های DDR2، DDR، SDR یا DDR3 نیاز دارید؟
آیا به قابلیت ECC یا non-ECC نیاز دارید؟
آیا شما به نسخه های رجیستر شده یا بافر نشده نیاز دارید؟
به چه درجه سرعتی در حافظه نیاز دارید؟
آیا به یک زمان تأخیر CAS(Column address Strobe) خاص نیاز دارید؟
اخیراً، DIMMها در نسخه های DDR2، DDR، SDR(SDRAM) و DDR3 عرضه می شوند. آن ها قابل تعویض نیستند زیرا از سیگنالینگ کاملاً متفاوتی استفاده نموده و برای جلوگیری از نصب اشتباه، دارای شکاف های متفاوتی می باشند. سیستم های با قابلیت اعتماد بالا همانند سرورها، می توانند از نسخه های ECC استفاده کنند. اگرچه اغلب سیستم ها از انواع ارزان تر non-ECC استفاده می نمایند. اغلب سیستم ها از DIMMهای بافر نشده استاندارد استفاده می کنند اما مادربردهای سرور فایل یا ایستگاه های کاری، برای پشتیبانی از مقادیر بسیار حجیم حافظه که نیاز به DIMMهای رجیستر شده دارند، طراحی می شوند. DIMMهای رجیستر شده دارای رجیسترهای حافظه خاص خود می باشند که امکان می دهند این ماژول، حافظه بیشتری را نسبت به یک DIMM استاندارد نگهداری نماید. DIMMها دارای تنوعی از سرعت ها می باشند با این قاعده که شما می توانید همیشه یک مورد سریع تر را جایگزین یک مورد کندتر نمائید اما عکس این حالت صادق نیست.
مسأله دیگر مرتبط با سرعت، زمان تأخیر Column address Strobe می باشد. گاهی اوقات این مشخصه بصورت حروف اختصاری CAS یا CL مطرح گشته و برحسب تعداد سیکل بیان می شود و هرچه این اعداد کوچکتر باشد نشان دهنده سرعت های بالاتر است. تأخیر پائین تر CAS، بطور قابل توجهی عملکرد حافظه را بهبود می دهد. SDR DIMM در نسخه های CL3 یا CL2 موجود هستند که CL2 سریع تر می باشد. DDR DIMMها در دو نسخه CL5.2 یا CL2 موجودند که CL2 سریع تر از مورد اول می باشد. DDR2 DIMMها در نسخه های CL 3,4,5 و DDR3 DIMMها با CL 7,8,9 عرضه می شوند. در همه موارد CL های کوچکتر، سریعترند. شما می توانید DIMMهایی با زمان های تأخیر CAS متفاوت را ترکیب نمائید اما معمولاً سیستم بطور پیش فرض در سرعت های پائین تر سیکل خواهد زد.

جایگزین ساختن ماژول ها با نسخه های پر ظرفیت تر

اگر همه شکاف های ماژول حافظه روی مادربرد شما اشغال شوند، بهترین گزینه، حذف یک بانک حافظه موجود و جایگزین ساختن آن با ماژول های پر ظرفیت تر می باشد.
اگرچه از آنجائیکه ماژول های پر ظرفیت تری موجود هستند که از تعداد پین مناسبی برای نصب در داخل مادربرد شما برخوردارند، فکر نکنید که این حافظه پر ظرفیت ترکارخواهد کرد. چیپ ست سیستم شما و تنظیم بایوس، ظرفیت حافظه قابل استفاده را محدود می نماید. هنگام نصب حافظه جدید می بایست اطمینان حاصل کنید که سیستم شما به آخرین نسخه بایوس مجهز می باشد.
اگر سیستم شما از حافظه دو یا سه کاناله پشتیبانی می کند، می بایست از ماژول ها بطور مزدوج یا سه تایی استفاده نموده و آنها را در مکان مناسب روی مادربرد نصب کنید.

نصب ماژول های حافظه

نصب ماژول های حافظه

هنگامی که شما حافظه را نصب نموده و یا حذف می کنید، احتمالاً با مشکلات زیر مواجه می گردید:
تخلیه الکترواستاتیکی
نصب اشتباه ماژول ها
تنظیمات غیرصحیح پیکره بندی حافظه در BIOS setup
برای جلوگیری از تخلیه الکترواستاتیکی ( هنگام نصب تراشه های حافظه حساس روی مادربرد) نمی بایست از لباس هایی با الیاف فیبر یا کفش هایی با کف چرمی استفاده کنید زیرا این کار سبب افزایش تولید بارهای الکتریکی ساکن می گردد. با نصب یک تسمه مخصوص فلزی روی مچ دست خود که به زمین تماس دارد می توانید بارهای الکتریکی موجود روی سیستم را به زمین منتقل کنید.
احتیاط:اطمینان حاصل کنید که از یک زنجیر اتصال به زمین تجاری و مناسب استفاده می کنید و هرگز اقدام به ساخت آن نکنید. موارد تجاری، دارای یک مقاومت 1 مگااهمی هستند که در صورت تماس اتفاقی شما با منبع تغذیه روشن، از شما در مقابل برق گرفتگی حفاظت می کنند. این مقاومت تضمین می نماید که شما مسیر حداقل مقاومت به زمین برای عبور جریان برق نخواهید گردید. یک زنجیر تخلیه الکتریکی نامناسب می تواند سبب هدایت جریان برق از داخل بدن شما به زمین گشته و خطر جدی مرگ را در پی دارد.
هر تراشه حافظه یا ماژول می بایست در یک جهت خاص نصب شود. از زائده ها و شکاف های خاصی برای جلوگیری از نصب غیرصحیح ماژول در داخل سوکت استفاده می گردد. هنگان نصب ماژول، اطمینان حاصل کنید که شکاف های روی ماژول هم راستا با زائده های مربوطه روی سوکت باشند. فراموش نکنید که قبل از نصب حافظه، حتماً سیستم را خاموش کنید. اطمینان حاصل کنید که دو شاخه برق سیستم از پریز برق جدا می باشد. اگر شما حافظه را ضمن روشن بودن سیستم نصب کنید( حتی اگر سیستم در مود Sleep باشد) احتمالاً نه تنها حافظه، بلکه کل مادربرد را سرخ خواهید نمود. اغلب سیستم های جدیدتر، از اتصالات توان Standby استفاده می کنند، بنابراین حتی هنگامی که سیستم خاموش می باشد اندکی توان الکتریکی را در بردارد. تنها روش برای اطمینان از اینکه چنین سیستم هایی واقعاً بطور کامل خاموش می باشند، بیرون کشیدن دوشاخه سیستم از پریز برق می باشد.
با آزاد کردن قفل های روی سوکت، ماژول DIMM، SIMM یا RIMM ها را از سیستم جدا کنید. روش نصب، دقیقاً عکس این پروسه می باشد. پس از افزودن حافظه و راه اندازی مجدد سیستم، شما می بایست به بایوس سیستم مراجعه نموده و مقادیر جدید حافظه که توسط سیستم گزارش می شود را مجدداً Save نمائید. اغلب سیستم های جدیدتر بطور اتوماتیک، مقدار جدید حافظه را آشکار نموده و تنظیمات بایوس را برای شما پیکره بندی مجدد می نمایند. اغلب سیستم های جدیدتر همچنین به تنظیم جامپر یا سوئیچ روی مادربرد بمنظور پیکره بندی آن ها برای حافظه جدید نیاز ندارند.
پس از پیکره بندی سیستم خود برای کار صحیح با حافظه اضافی، می توانید یک برنامه تشخیص عیب حافظه را برای اطمینان از اینکه حافظه جدید بخوبی کار می کند، مورد استفاده قرار دهید. برخی از آن ها این کار را بطور اتوماتیک برای شما انجام می دهند.

عیب یابی حافظه

عیب یابی مشکلات حافظه کار ساده ای نیست و در واقع حافظه کامپیوتر هنوز برای بسیاری از افراد پدیده ای رازگونه می باشد. مشکل دیگر آن است که اشکالات حافظه ماهیت دوسویه داشته و اغلب شبیه اشکالات مربوط به قسمت های دیگر سیستم حتی نرم افزار می باشد.
برای عیب یابی حافظه، ابتدا نیاز به برخی برنامه های تست عیب یابی حافظه داریم. قبلاً با چند برنامه از این نوع آشنا شده اید. هر بایوس مادربرد دارای یک برنامه تشخیص عیب حافظه در POST می باشد که هنگامی که سیستم را روشن می کنید اجرا می شود. در اغلب موارد، شما همچنین یک برنامه تشخیص عیب حافظه را روی یک دیسک یوتیلیتی همراه با سیستم خود دریافت می کنیم. بسیاری از برنامه های تشخیص عیب تجاری که در بازار موجود هستند، دارای قابلیت تست حافظه می باشند.
هنگامی که POST اجرا می شود، نه تنها حافظه را تست می نماید بلکه به لحاظ کمی مقدار ظرفیت آنرا محاسبه می کند. این مقدار با عدد محاسبه شده در آخرین محاسبه بایوس مقایسه می شود. اگر این دو رقم با یکدیگر تفاوت داشته باشند، پیام خطایی صادرمی شود. همچنانکه برنامه POST اجرا می شود، الگویی از داده ها را به همه مکان های حافظه در سیستم نوشته و بمنظور بررسی صحت کارکرد حافظه، دوباره این داده ها را می خواند. اگر هرگونه اشکالی پیدا شود، شما با یک پیام صوتی یا تصویری مواجه می شوید. پیام های صوتی( Beep) برای خطاهای بحرانی یا fatal که در محیطهای استراتژیک سیستم رخ می دهند، مورد استفاده قرار می گیرد. اگر این سیستم بتواند به حافظه کافی دسترسی داشته باشد بطوری که حداقل امکان کارکرد ویدئویی سیستم را فراهم کند، شما بجای کدهای صوتی Beep، پیام های خطا را روی مانیتور مشاهده خواهید کرد.
اغلب مادربردهای اینتل از بایوس فونیکس استفاده می کنند. چندین کد Beep بمنظور نشان دادن خطاهای حافظه fatal مورد استفاده قرار می گیرند.
اگر سیستم شما هنگام اجرای برنامه POST هیچ خطایی را در مورد حافظه آشکارسازی نکند ممکن است اشکال حافظه از نوع سخت افزاری نباشد و یا اینکه برنامه POST قادر به آشکارسازی مشکل نباشد. خطاهای متناوب حافظه اغلب در طی اجرای برنامه POST مشخص نمی شوند و نیز سایر اشکالات سخت افزاری کوچک ممکن است توسط برنامه POST قابل آشکارسازی نباشد. برنامه POST برای اجرای سریع طراحی شده است؛ بنابراین نمی تواند با دقت بسیار بالا اشکالات ظریف سیستم را شناسایی کند. به همین دلیل اغلب به یک دیسک تشخیص عیب و اجرای یک برنامه تشخیص عیب سخت افزاری دقیق برای تست حافظه نیاز داریم. این نوع آزمون ها می توانند بطور پیوسته اجرا گشته و حتی در صورت لزوم روزهای متوالی بطول بیانجامند.
خوشبختانه چندین برنامه تست حافظه برای دانلود رایگان موجود است:
Microsoft Windows Memory Diagnostic: در آدرس http://oca.microsoft.com/en/windiag.asp
Memtest 86: در آدرس www.memtest86.com

توجه داشته باشید نسخه ای از Windows Memory Diagnostic در ویندوز 7 و ویستا وجود دارد. این برنامه بعنوان بخشی از administrative tools یا روی DVDهای نصب bootable( تحت گزینه repair) قابل دسترسی است.
حتی این برنامه ها نیز فقط آزمون Pass/fail را به انجام می رسانند. بدان معنا که همه کاری که می توانند انجام دهند، نوشتن الگوها به حافظه و خواندن مجدد آن ها از حافظه می باشد. آن ها نمی توانند میزان خطری که حافظه با آن مواجه هست را تعیین نمایند. برای انجام بالاترین سطح آزمون حافظه، بهترین چیز داشتن یک ماشین اختصاصی تست حافظه می باشد که معمولاً SIMM/DIMM/RIMM module tester نامیده می شود. این دستگاه ها به شما امکان می دهند تا یک ماژول را در داخل آن قرار داده و آنرا در سرعت ها، ولتاژها و زمانبندی های گوناگون تست نمائید تا بدانید برای تست همه انواع حافظه از SIMMهای قدیمی تا آخرین حافظه های DDR DIMM یا RIMM وجود دارد.
پس از آنکه سیستم عامل شما اجرا می گردد،هنوزممکن است خطاهای حافظه ظاهر شوند.معمولاً این خطاها بصورت پیام های خطا روی مانیتور ظاهر می شوند. معمول ترین خطاهای مذکور عبارتند از:
خطاهای Parity: نشان می دهند که مدار بررسی Parity روی مادربرد، یک تغییر در حافظه را آشکار نموده است.
خطاهای حفاظت عمومی: یک خطاهای عمومی که نشان می دهد یک برنامه در حافظه، دچار آسیب گشته و معمولاً منجر به بستن فوری برنامه می گردد.
خطاهای Fatal exception: کدهای خطا هنگامی که یک دستورالعمل غیرقانونی ظاهر می گردد، یا داده های نادرستی مورد دسترسی قرار می گیرد و یا اینکه سطح اولویت یک عمل نادرست می باشد، بوسیله برنامه بازگردانده می شود.
خطای تقسیم: یک خطای عمومی که نشان می دهد عمل تقسیم به صفر، رخ داده است و یا اینکه یک عمل ریاضی متناسب با رجیستر مقصد نمی باشد.
اگر شما با این نوع خطاها مواجه شدید، آن ها می توانند بوسیله حافظه هایی با پیکره بندی نامناسب ایجاد شوند اما ممکن است علت ایجاد آن ها خطاهای نرم افزاری( بویژه درایورها) منبع تغذیه هایی با کیفیت نامناسب، تخلیه الکتریکی، فرستنده های رادیویی نزدیک به سیستم، مشکلات زمانبندی و غیره باشد.
اگر شما به مشکلاتی که بوسیله حافظه تولید می شوند مشکوک هستید، روش هایی برای تست حافظه بمنظور تعیین این مشکلات وجود دارد. اغلب این آزمون ها مستلزم اجرای یک یا چند برنامه تست حافظه می باشند. جای تعجب دارد که اغلب مردم هنگامی که یک نرم افزار تست حافظه را اجرا می کنند، دچار یک اشتباه اساسی می گردند. اغلب آن ها آزمون های حافظه را زمانی اجرا می کنند که حافظه کاشه سیستم فعال است. این کار بطور مؤثری عمل تست حافظه را غیرمعتبر می سازد زیرا اغلب سیستم دارای کاشه Write-back هستند. این بدان معناست که داده های نوشته شده به حافظه اصلی ابتدا روی کاشه نوشته می شود. از آنجائیکه یک برنامه تست حافظه ابتدا داده ها را می نویسد و سپس بلافاصله آن ها را می خواند، این داده ها از روی کاشه خوانده می شوند، نه حافظه اصلی. این امر باعث می شود که برنامه تست حافظه خیلی سریع اجرا شود، اما چیزی که تست می شود در واقع حافظه کاشه است. حرف آخر اینکه اگر شما حافظه را با کاشه فعال تست نمائید، شما در واقع روی SIMM/DIMها نمی نویسید بلکه اطلاعات را روی حافظه کاشه می نویسید. قبل از آنکه هر برنامه تست حافظه را اجرا نمائید، اطمینان حاصل کنید که حافظه کاشه شما غیرفعال می باشد. سیستم هنگامی که شما این کار را انجام می دهید خیلی کند اجرا می گردد و پروسه تست حافظه تا نقطه تکمیل، زمان بیشتری بطول می انجامد. اما در این حالت شما حافظه RAM واقعی را تست می کنید نه حافظه کاشه.
مراحل ذیل به شما امکان می دهند تا بطور مؤثر حافظه RAM سیستم خود را تست نمائید.
ابتدا اجازه دهید تا روند تست و عیب یابی حافظه را مورد بررسی قرار دهیم:
1) سیستم را روشن کرده و پروسه POST را مشاهده کنید. اگر POST بدون خطا تکمیل گردد، قابلیت کارکرد پایه حافظه آزمایش شده است. اگر خطایی آشکار شود به پروسیجرهای ایزوله سازی خطا مراجعه کنید.
2) سیستم را استارت مجدد نمائید و وارد برنامه بایوس شوید. در اغلب سیستم ها، این کار با فشار دادن کلید F2 در طی اجرای روتین POST( اما قبل از شروع پروسه بوت) میسر می گردد. به محض آنکه در برنامه بایوس اطمینان حاصل نمودید که مقدار حافظه محاسبه شده معادل با مقدار حافظه نصب شده می باشد، این مرحله با موفقیت به اتمام رسیده است اما در صورت عدم سازگاری در این مرحله به پروسه های ایزوله سازی خطا مراجعه کنید.
3) گزینه های مربوط به حافظه کاشه در برنامه بایوس را یافته و همه آن ها را غیرفعال کنید. این تنظیمات را ذخیره نموده و سیستم را با دیسک سیستمی فرمت شده DOS حاوی برنامه تشخیص عیب مجدداً استارت نمائید. در صورتیکه سیستم شما دارای یک دیسک تشخیص عیب می باشد، می توانید از آن استفاده کنید.
4) از دستورالعمل هایی که در برنامه تشخیص عیب شما ظاهر می شود پیروی نموده تا حافظه پایه و توسعه یافته سیستم شما، تست گردد. اغلب برنامه ها دارای یک مود خاص می باشند که امکان می دهد آن ها تست را در یک حلقه تکرار کنند بدان معنا که این آزمون ها بطور پیوسته اجرا می شود تا خطاهای متناوب ظاهر گردند. در صورتیکه این برنامه با یک خطای حافظه مواجه شود، پروسیجرهای ایزوله سازی خطا را اجرا کنید.
5) اگر هیچ خطایی در برنامه POST یا برنامه های تشخیص عیب حافظه قوی تر آشکار نگردید، حافظه شما به لحاظ سخت افزاری سالم است. در این مرحله سیستم را مجدداً بوت نموده، وارد برنامه بایوس شوید و گزینه های حافظه کاشه را مجدداً فعال کنید.
6) اگر هنوز اشکالات حافظه وجود دارند اما نتایج تست این مشکلات را نشان نمی دهند،ممکن است یک مشکل غیرقابل آشکارسازی بوسیله آزمون های ساده Pass/fail داشته باشید و یا اینکه این اشکالات، علت نرم افزاری داشته یا یکی از اشکالات سیستمی باشد. شما می بایست در این حالت حافظه را برای تحلیل دقیق تر در داخل دستگاه module tester تست نمائید.

پروسیجرهای ایزوله سازی عیب حافظه

برای استفاده از این مراحل، فرض می کنیم که شما یک مشکل واقعی در حافظه را که به وسیله برنامه پست یا نرم افزارهای تشخیص عیب حافظه گزارش شده است را شناسایی کرده اید. در این صورت مراحل ذیل را انجام داده تا تشخیص دهید که کدامیک از ماژول های SIMM یا DIMM در سیستم، علت مشکل می باشد.
1) سیستم را استارت مجدد نموده و وارد روتین بایوس شوید. به منوی Advanced مراجعه نموده و پارامترهای زمانبندی حافظه را مشاهده کنید. تنظیم پیش فرض BIOS or Setup را انتخاب نموده تغییرات را ضبط و سیستم را مجدداً بوت نموده و با برنامه های تشخیص عیب قبلی، سیستم را مجدداً تست نمائید. اگر مشکل حل شده باشد تنظیمات غیرصحیح بایوس علت مشکل بودند. اگر هنوز مشکل باقی بماند احتمالاً حافظه شما معیوب می باشد و باید مراحل بعد را دنبال کنید.
2) کیس سیستم را بمنظور دسترسی به ماژول های SIMM/DIMM/RIMM روی مادربرد باز نمائید.
3) همه ماژول های حافظه بجز بانک اول را از داخل سوکت خارج نمائید و پروسیجرهای تشخیص عیب را مجدداً اجرا کنید. اگر مشکل در مورد همه ماژول ها بجز بانک اول باقی بماند مشکل مربوط به بانک اول می باشد که می بایست تعویض گردد.
4) حافظه موجود در بانک اول را بیرون آورده و آن را با یک ماژول یدکی جایگزین کنید. البته می توانید جای ماژول های حافظه را با یکدیگر عوض کرده و مراحل تست را تکرار کنید. اگر هنوز مشکل باقی است احتمالاً خود مادربرد ایراد دارد.
5) در این مرحله، بانک اول را آزمون با موفقیت بیرون آمده است. بنابراین، مشکل می بایست در ماژول های بعدی باشد که می بایست بطور موقت از داخل سوکت خارج شوند، بانک بعدی حافظه را نصب نموده و مراحل تست را تکرار کنید. اگر مشکل اکنون ظاهر گردد، حافظه موجود در این بانک دچار اشکال شده است. مراحل تست هر بانک حافظه را تکرار کنید تا اینکه ماژول حافظه خراب را پیدا کنید.
6) مرحله قبلی را تکرار کنید تا اینکه همه بانک های حافظه نصب گردند و مورد آزمایش قرار گیرند در صورتیکه پس از حذف و نصب مجدد همه قسمت های حافظه، هنوز مشکل باقی مانده باشد، احتمالاً مشکل از نوع intermittent بوده و یا اینکه بواسطه تماس های ضعیف در محل اتصالات حافظه با سوکت ایجاد می شود. دراینصورت با بیرون آوردن ماژول حافظه و نصب مجدد آن، در بسیاری از موارد مشکل برطرف می گردد.

10 ابزار پنهان ویندوز

10 ابزار پنهان ویندوز

اگر برای مدتی یک کامپیوتر در اختیار داشته باشید،احتمالاً متوجه این نکته می شوید که ویندوز به همراه تعداد زیادی ابزار مفید ارائه می شود. شما احتمالاً با استفاده از ماشین حساب محاسبات خود را انجام داده اید، با استفاده از Backup از فایل های تان محافظت کرده اید و حتی با به کارگیری Resuorce Monitor ویندوز 7 توانایی های سیستم تان را اندازه گیری کرده اید.
اگرچه احتمال این وجود دارد که در مواقعی کامپیوتر شما با اشکالاتی مواجه شده باشد و شما از در اختیار داشتن ابزار لازم برای برطرف نمودن این اشکالات اطمینان نداشته اید. ویندوز و برنامه های کاربردی که بر روی آن اجرا می شوند می توانند کند شوند، برای شان اشکال ایجاد شود یا فقط به شکلی غریب کار کنند و حتی باعث تعجب کاربران حرفه ای شوند. اما تمام ابزار ویندوز واضح و روشن نیستند.
وقتی اکثر ما فکر می کنیم وقت دست کشیدن از کار رسیده، ممکن است با متخصصی که می داند چگونه با استفاده از ابزاری که به کارگیری آن ها زیاد هم دشوار نیست یک مشکل را برطرف کند تماس بگیریم: این ابزارها فقط در جایی پنهان شده اند. در این مقاله ما به شما نشان خواهیم داد که ده تا از این ابزارها را در کجا پیدا کنید و به چه شکل از آن ها بهره برداری نمائید.

1) خط فرمان

قبل از ظهور سیستم عامل های گرافیکی مثل ویندوز، اغلب PCها از DOS یا Disk Operating System که یک سیستم مبتنی بر متن است که در آن شما با تایپ فرمان ها، فایل ها را منتقل و برنامه ها را اجرا می کنید، استفاده می کردند. در واقع، ویندوز به شکل بسیار مؤثری بعد از این سیستم عامل قدیمی پا به عرصه وجود گذاشت و شامل ویندوز 98 و Me می شد. نسخه های مدرن ویندوز هنوز هم می توانند یک اینترفیس شبیه DOS را با استفاده از خط فرمان یا Command Prompt ایجاد کنند.
خط فرمان در استفاده روزمره ما از کامپیوتر زیاد مفید نیست اما وقتی برنامه ها یا ویندوز به درستی کار نمی کنند می تواند یک ابزار حیاتی محسوب شود. Command Prompt می تواند دستورالعمل های اضافی را برای تعداد زیادی از برنامه های تحت ویندوز فراهم کند و به آن ها بگوید وقتی راه اندازی می شوند به شکل مشخصی کار کنند. حتی از این همه مهم تر، استفاده از خط فرمان تنها راه اجرای برخی از حرفه ای ترین ابزار ویندوز نظیر تعدادی که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد است. در ویندوز XP، با کلیک بر روی دکمه Start Run و سپس تایپ cmd در جعبه ای که ظاهر می شود و کلیک بر روی OK، خط فرمان را اجرا کنید.
راه اندازی خط فرمان در ویندوز ویستا و 7 حتی از این هم راحت تر است: کافی است بر روی Start کلیک کنید، Command را در جعبه جست و جوی منوی Start تایپ کنید تا Command Prompt را در نتایج مشاهده کنید. کلیک چپ بر روی این، یک خط فرمان عادی را راه اندازی می کند اما برای اجرای اغلب ابزار حرفه ای شما نیاز به این دارید که خود را به عنوان Administrator به سیستم معرفی کنید. برای انجام این کار، بر روی ورودی Command Prompt در نتایج جست و جو کلیک راست کنید و گزینه Run as Administrator را انتخاب نمائید. به جعبه متنی User Account Controlی که ظاهر می شود پاسخ مثبت ( Yes) بدهید.
خط فرمان به شکل یک پنجره سیاه که می توانید در آن متن را با رنگ سفید تایپ کنید ظاهر می شود. برای الان، کافی است با تایپ Close و فشردن دکمه Enter پنجره خط فرمان را ببندید و یا می توانید پنجره را ببندید اما اگر یکی از یوتیلیتی هایی را که در زیر ذکر می کنیم در حال اجرا باشند این روش را توصیه نمی کنیم.

2)Ping

Ping ابزار پنهانی ای است که هنگام کوشش برای کشف اشکالات کامپیوتر بر روی شبکه بسیار سودمند است. همانند بسیاری از ابزار پیشرفته دیگر Ping فقط از درون خط فرمان قابل دسترسی است، بنابراین برای باز کردن آن دستورالعمل هایی را که در بالا تشریح شد، دنبال کنید.
هدف Ping، تست این نکته است که آیا دو کامپیوتر یا وسیله قادر هستند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند یا خیر. برای استفاده از این ابزار، Ping را با یک فاصله و سپس وسیله ای را که می خواهید به آن متصل شوید در پنجره خط فرمان تایپ کنید و دکمه Enter را فشار دهید.به عنوان مثال، اگر شبکه شما دارای دو کامپیوتر به اسامی Dave و Sally است با راه اندازی یک خط فرمان بر روی کامپیوتر Sally و تایپ ping Dave و فشردن دکمه Enter می توانید ببینید آیا این دو کامپیوتر قادر به برقراری ارتباط با هم هستند یا نه.
اگر شبکه در حال کار باشد شما باید خط هایی از متن را که با Reply آغاز می شوند و شامل زمان بر حسب میلی ثانیه هستند، مشاهده کنید. اگر یک پیام خطا دریافت کردید یا پاسخی نگرفتید زمان چک کردن کابل یا شبکه بی سیم فرا رسیده است. برای چک کردن سریع این که آیا خود اتصال اینترنتی( به جای مرورگر وب) برقرار هست یا نه، ping google.com را تایپ کنید و دکمه Enter را فشار دهید.

3)Info

هیچ کس نمی تواند جزئیات کامپیوترش را به خاطر بسپرد اما زمان هایی هست که شما نیاز به چک کردن این مشخصات دارید. آگاهی از تمام قطعات سخت افزاری و برنامه های نرم افزاری برای هر کسی که پشتیبانی فنی را ارائه می کند اطلاعات حیاتی به شمار می رود در حالی که حتی یک دید کلی در مورد حداقل نیازمندی های سخت افزاری برای خرید یک نرم افزار جدید نیز می تواند به شما کمک کند و از یک خرید پرهزینه جلوگیری به عمل آورد.
ویندوز یک راه حل ساده اما پنهان به شکل System Information برای این دو مورد دارد. در ویندوز ویستا یا 7 می توانید با تایپ System Information در جعبه جست و جوی منوی Start و سپس کلیک بر روی بالاترین نتیجه ای که ظاهر می شود آن را اجرا کنید . System Information در ویندوز XP کمی پنهان تر است و شما قبل از کلیک بر روی OK باید با کلیک بر روی دکمه Start, Run و تایپ c:\windows\system32\dllcache\msinfo32.exe در جعبه ای که ظاهر می شود آن را اجرا نمائید.
ابزار System Information با ارائه خلاصه ای از سیستم شما که معمولاً شامل کلی اطلاعات مفید است، آغاز می شود. به عنوان مثال تنها راه فهمیدن این که چه مادربردی در داخل کامپیوتر شما است؛ بدون این که بخواهید از یک پیچ گوشتی استفاده کنید اجرای System Information است. کلیک بر روی Components یا Software Environment در ستون سمت چپ، جزئیات بیش تری در مورد سخت افزار و نرم افزار سیستم در اختیار شما قرار می دهد. جعبه جست و جویی که در انتهای صفحه وجود دارد کار جست و جوی یک قطعه خاص یا نام سازنده را تسهیل می کند که این موضوع در زمانی که پیام های خطایی از یک قطعه را که هرگز چیزی در مورد آن نشنیده اید مشاهده کنید و بخواهید ببینید چه کاری انجام می دهد مفید است. بهتر از همه این ها این است که نیازی نیست وحشت کنید زیرا این ابزاری برای ارائه اطلاعات است و بنابراین شما از این جا نمی توانید باعث خرابی چیزی شوید.

4) Disk Cleanup

کامپیوترهای امروزی با فضای ذخیره سازی بسیار زیادی عرضه می شوند اما حتی هوشمندترین کاربران نیز متوجه می شوند با گذشت زمان دیسک سخت کامپیوتر آن ها پر می شود. دانستن این که حذف چه چیزهایی بی ضرر است دشوار می نماید بنابراین ویندوز به همراه ابزاری ارائه می شود که در این زمینه به شما کمک می کند. Disk Cleanup را می توانید با باز کردن Computer( یا My Computer در ویندوز XP) از منوی Start یا Desktop، کلیک راست بر روی دیسکی که فضای ذخیره سازی آن رو به اتمام است یا پر شده، انتخاب Properties و سپس کلیک بر روی دکمه Disk Cleanupی که ظاهر می شود اجرا کنید.
Disk Cleanup به دنبال فایل هایی که می توانند از روی یک دیسک پاک شوند، می گردد و درلیستی آن ها را ارائه می کند. های لایت یک آیتم، توضیحات بیش تری در مورد آن ارائه می کند. بنابراین شما می توانید تصمیم بهتری در مورد آن آیتم خاص اتخاذ کنید.برگه More Options امکان حذف برنامه های نصب شده، اجزای ویندوز یا restore points را امکان پذیر می کند و حتی فضای بیش تری را آزاد می نماید. ما توصیه می کنیم در این جا مراقب و هوشیار باشید زیرا امکان حذف چیزهایی که نمی دانید به آن ها نیاز دارید، وجود دارد. ما همچنین توصیه می کنیم هنگام استفاده از گزینه Compress old files که در ویندوز XP وجود دارد، مراقب باشید؛ زیرا علیرغم این که حذف آن می تواند فضای زیادی را آزاد کند به اتمام رسیدن آن ممکن است ساعت ها طول بکشد.

5) restore and repair( بازیابی و تعمیر)

اغلب کاربران C لحظاتی را تجربه کرده اند که فکر می کردند:« ای کاش این کار را انجام نداده بودم». در بسیاری از موارد ابزار System Restore می تواند به این آرزو جامه عمل بپوشاند. این یوتیلیتی که در پس زمینه کار می کند بر تغییرات عمده نظیر نصب یک نرم افزار جدید یا بازیابی یک نسخه پشتیبان نظارت می کند. وقتی قرار است چنین تغییراتی رخ دهد، System restore یک snapshot از وضعیت فعلی PC می گیرد. اگر اشکالی پیش بیاید یا اگر کاربر نظر خود را عوض کند، می توان از System Restore برای برگرداندن تغییرات و بازگرداندن وضعیت کامپیوتر به حالت قبل از اعمال تغییرات استفاده کرد.
کاربران ویندوز XP می توانند System restore را با باز کردن منوی Start کلیک بر روی All Programs، سپس System Tools , Accessories,
System restore راه اندازی کنند. کاربران ویندوز ویستا و ویندوز 7 با جست و جوی این ابزار در منوی Start کار را ساده تر انجام می دهند و ممکن است قبل از اجرای آن از آن ها اجازه گرفته شود. وقتی این یوتیلیتی اجرا شد، به کاربر اجازه می دهد نقطه ای را که می خواهد به آن بازگردد،انتخاب کند و حتی ویندوز 7 برنامه ها و درایوهای را که ممکن است حذف یا در هر نقطه بازیابی دوباره نصب شوند، نشان می دهد.

6) Memory Diagnostics Tool

یک مشکل سخت افزاری می تواند باعث عدم پایداری ویندوز شود اما در حالی که ردیابی برخی از این اشکالات ساده است، مواقعی هست که این مشکلات واقعاً باعث گرفتاری می شوند: حافظه خراب. مشکلات مربوط به حافظه می توانند ناپایداری های جدی به وجود آورند اما البته با نگاه کردن به حافظه نمی توان اشکال آن را تشخیص داد.
ویندوز ویستا شامل یک ابزار جدید Memory Diagnostics Tool است که با تایپ memory diagnostics در جعبه جست و جوی منوی Start قابل دسترسی است. این ابزار در ویندوز 7 نیز وجود دارد و به آن Windows Memory Diagnostics گفته می شود.
این ابزار ابتدا از شما در مورد راه اندازی دوباره و انجام یک چک سریع یا اجرای آن بعد از راه اندازی دستی کامپیوتر توسط شما سؤال می کند. وقتی PC از نو راه اندازی می شود قبل از این که ویندوز مجموعه ای از تست های سنگین را بر روی چیپ حافظه کامپیوتر شما اجرا کند این ابزار بارگذاری می شود. شما می توانید با فشردن کلید F1 در زمان اجرای آن به سایر تنظیمات پیشرفته این ابزار دسترسی پیدا کنید. اگرچه این ابزار به همراه ویندوز XP ارائه نمی شود شما می توانید آن را به طور رایگان از آدرس www.snipca.com/x1605 از مایکروسافت دانلود کنید. هرچند استفاده از این نسخه ساده نیست و این یوتیلیتی از شما می خواهد یک فلاپی دیسک یا CD ویژه ایجاد کنید. شما مجبور هستید برای اجرای تست، کامپیوتر را با استفاده از این دیسک راه اندازی کنید.

7) System Settings

گاهی اوقات اگر ویندوز کند کار کند یا از راه اندازی درست خودداری کند، این امر ممکن است به دلیل یک قطعه نرم افزاری که بطور اتوماتیک اجرا می شود، باشد. شما می توانید با اجرای ویندوز در حالت Safe Mode ( فشردن کلید F8 بعد از این که کامپیوتر در وضعیت راه اندازی صدای بیپ کرد) به این مشکل بپردازید اما می توانید این کار را به روشی ساده تر نیز انجام دهید: ابزار System Configuration.
شما می توانید با تایپ system config در جعبه جست و جوی ویندوز ویستا یا 7 به این ابزار دسترسی پیدا کنید.کاربران ویندوز XP معمولاً این ابزار را با کلیک بر روی Run، Start و سپس تایپ c:\windows\pchealth\helpctr\binaries\MSConfig.exe در جعبه ای که ظاهر می شود و کلیک بر روی OK اجرا می کنند. وقتی system configuration اجرا شد این ابزار قدرتمند به شما اجازه می دهد هر بار که ویندوز اجرا می شود چیز دقیقی را که رخ می دهد، انتخاب کنید. برگه Startup به شما اجازه می دهد سایر یوتیلیتی های گوناگونی را که به طور نرمال با راه اندازی ویندوز اجرا می شوند انتخاب کنید و به شما اجازه می دهد از اجرای عامل ناپایداری احتمالی ویندوز جلوگیری به عمل آورید اما شما باید با نهایت دقت این انتخاب ها را برگزینید.
ما توصیه می کنیم هنگام استفاده از برگه Services با احتیاط عمل کنید زیرا برداشتن تیک گزینه های موجود در این برگه می تواند دردسر بیش تری برای شما ایجاد کند. شاید سودمندترین گزینه، برگه Tools باشد که لیست کاملی از ابزار تشخیصی ویندوز را نشان می دهد که بسیاری از آن ها پنهان هستند. یکی را انتخاب و برای اجرای آن بر روی Launch کلیک کنید.

8) Windows Resource Checker

درحالی که سخت افزارهای دچار اشکال می توانند مشکلاتی را برای یک PC ایجاد کنند، بسیاری از مشکلات روزمره به نرم افزارهایی که به درستی نصب نشده اند یا ممکن است دچار خرابی شده باشند مربوط می شود، شاید این مشکلات در اثر یک Shutdown نامناسب کامپیوتر ایجاد شده باشد. وقتی این مشکل برای یک فایل مهم ویندوز ایجاد می شود، می تواند منجر به ناپایداری کامپیوتر شده یا باعث شود کامپیوتر نتواند وظیفه خاصی را به انجام برساند.
در چنین مواقعی، بازیابی کامپیوتر به حالت قبلی با استفاده از System Restore و اسکن با استفاده از یک برنامه ضدویروس می تواند ایده خوبی باشد اما اگر این کارها مشکل را برطرف نکرد می توانید از Windows Resource Checker استفاده کنید. این فرمان ساده، که از طریق یک خط فرمان اجرا می شود باعث می شود تا ویندوز تمام فایل های مهمی را که برای راه اندازی موفقیت آمیز نیاز دارد، چک کند. اگر هریک از این فایل ها خراب شده یا از بین رفته باشد با نسخه درست جایگزین می شوند اما شما باید از CD نصب ویندوزاستفاده کنید.
Resource checker با راه اندازی Command prompt اجرا می شود اما به خاطر داشته باشید اگر از ویندوز ویستا یا ویندوز 7 استفاده می کنید باید مجوزهای Administrator را داشته باشید. اگر به واسطه عدم راه اندازی ویندوز نمی توانید از این ابزار استفاده کنید از حالت Safe Mode بهره بگیرید.( بعد از بیپ کامپیوتر، دکمه F8 را فشار دهید). در خط فرمان، SFC/scannow را تایپ کنید و دکمه Enter را فشار دهید. فرآیند چک کردن و جایگزینی فایل ها می تواند مدتی طول بکشد اما در برخی از موارد این کار می تواند شما را از دردسرهای نصب دوباره ویندوز رهایی بخشد.

9) Remote Assistance

کاربران کامپیوترهای مدرن اغلب به کمک نیاز دارند و اگر شما یک کاربر باتجربه باشید به احتمال زیاد معمولاً به دیگران کمک می کنید. اگر هر دوی شما در یک مکان باشید این کار ساده ای است؛ اما اگر بخواهید به یکی از افراد خانواده تان که در آن سوی کشور یا آن سوی کره زمین زندگی می کند کمک کنید باید چکار کنید؟ اگرچه از زمان ویندوز XP به این طرف، مایکروسافت remote Assistance را که یک ابزار عالی است و می تواند به یک تکنسین راه دور اجازه دهد کامپیوتر شما را درست مثل خود شما ببیند، در ویندوز گنجانده است. اگر شما بخواهید حتی می توانید به آن ها اجازه دهید کنترل کامپیوتر شما را به دست بگیرند تا مستقیماً اشکالات آن را برطرف کنند.
متأسفانه remote assistance ویندوز XP یک مشکل بسیار بزرگ دارد: دیواره آتش توکار بسیاری از مسیریاب های مدرن امروزی ابزار پیام رسانی سریع را بلوکه می کند مگر این که هر دو کامپیوتر از ابزار پیام رسانی Windows Messenger مایکروسافت استفاده کنند. اگر از ویندوز 7 یا ویستا بر روی PC استفاده می کنید این موضوع برای تان اشکالی ایجاد نخواهد کرد.
کاربران XP می توانند Remote Assistance را در All Programs در منوی Start پیدا کنند. کاربران ویندوز ویستا و ویندوز 7 می توانند با تایپ windows remote در جعبه جست و جوی منوی Start به آن دسترسی پیدا کنند. این ابزار وقتی اجرا شود ایجاد یک درخواست کمک را که می تواند به عنوان یک فایل از طریق ایمیل، یا ( فقط در نسخه XP) به یک کاربر Windows Messenger( برنامه پیام رسانی سریع مایکروسافت) ارسال شود تسهیل می کند. کاربران ویندوز 7 گزینه ساده تری به نام Easy Connect در اختیار دارند.
بعد از یک چک نهایی کلمه عبور، یک کمک کننده مجاز می تواند دسک تاپ کامپیوتر هدف را ببیند و به فرد درخواست کننده، کمک کند. فرد متخصص می تواند دستورالعمل ها را از طریق چت ارسال کند یا فایل هایی مثل برنامه نصب یک برنامه ضدویروس را انتقال دهد.
با وجود مشکلات پیچیده، فردی که کمک دریافت می کند می تواند به فرد متخصص اجازه دهد کنترل راه دور کامپیوتر او را به دست بگیرد و یا حتی هر زمان که بخواهد این نشست را قطع کند.

10) دیسک سخت را مرتب کنید

جدیدترین دیسک های سخت به شکل خارق العاده ای سریع هستند اما هنوز هم از مشکلاتی که دیسک های اولیه را تحت تأثیر قرار می دادند در عذاب هستند. وقتی فایل ها ذخیره می شوند، به قطعاتی که بر روی اولین شکاف های در دسترس روی دیسک نوشته می شوند، می شکنند. به دلیل این که این شکاف ها اغلب به اندازه کافی برای ذخیره کل فایل بزرگ نیستند، موجب چرخیدن بسیاری از شکاف ها می شوند که این موضوع نیز به نوبه خود باعث پراکنده شدن شکاف های دربردارنده اطلاعات می شود. این پراکندگی فایل ها، کامپیوتر شما را کند می کند زیرا پیدا کردن قطعات پراکنده فایل ها را دشوار می نماید.
خوشبختانه ویندوز به همراه یک یوتیلیتی( برای defragment دیسک) ارائه می شود. کاربران ویندوز XP می توانند این یوتیلیتی را با کلیک بر روی Start، All Programs، Accessories و سپس System Tools و انتخاب Disk Defragmenter اجرا کنند. استفاده از این برنامه بسیار ساده است اما به خاطر داشته باشید که اجرای آن ممکن است خیلی به طول بینجامد( گاهی اوقات بهتر است آن را در طول شب اجرا کنید).
از ویندوز ویستا به این طرف، مایکروسافت امور را به گونه ای تغییر داده است که دیسک ها به طور اتوماتیک و بدون این که از کاربر سؤال شود و معمولاً هفته ای یک بار Defrag می شوند. کاربران ویندوز ویستا می توانند اجرای آن را زمان بندی کنند و یا به طور دستی آن را با تایپ Defragment در جعبه جست و جوی منوی Start و کلیک بر روی Disk Defragmenter اجرا کنند. در ویندوز 7 این ابزار وضعیت تک تک دیسک ها را نشان می دهد و کنترل بیش تری در اختیار شما می گذارد.
بسیاری از ابزار PC که در این مقاله تشریح کردیم با دقت زیادی پنهان شده اند در حالیکه یافتن سایر ابزار به راحتی از طریق منوی Start امکان پذیر است اما تمام این 10 ابزار در تمام طول عمر کامپیوتر شما قابل استفاده هستند.
اگر با احتیاط از آن ها استفاده کنید، این ابزار می توانند درک بهتری از کامپیوتر، چگونگی کارکرد آن و برطرف نمودن مشکلات در اختیار شما قرار دهند. و حتی اگر ویندوز فاقد یوتیلیتی که به آن نیاز دارید باشد، امکان این وجود دارد که بتوانید آن را بدون پرداخت هزینه از مایکروسافت و یا از کمپانی دیگری دانلود کنید.
با استفاده از چنین ابزار مفیدی شما هرگز نباید فکر کنید مشکلات ویندوز غیرقابل حل هستند.

ویندوز توسعه یافته

ویندوز توسعه یافته

خیلی از کاربران ویندوز XP نگران این هستند که مایکروسافت پشتیبانی از سیستم عامل آنان را خاتمه دهد. سایر طرف داران ویندوز به دنبال حداکثر بهره برداری از کامپیوترهای خود هستند. در این مقاله ما به بیان روش های عیب یابی و بهینه سازی ویندوز می پردازیم.دوست داشته باشید یا نداشته باشید ویندوز روش هایی را که از طریق آن اغلب ما با کامپیوترهای مان ارتباط برقرار می کنیم فراهم می آورد و ما را قادر می سازد کارهای روزانه مان را به انجام برسانیم. اما این راه ها همیشه هم مورد علاقه ما نیستند. گاهی اوقات فرضیاتی که مایکروسافت در مورد چگونگی انجام کارها و استفاده از PC و کاری که می خواهیم به وسیله آن انجام دهیم بنا کرده به طور گسترده ای با خواسته های ما فاصله دارد.
User Account Control ویندوز ویستا که حتی انجام کاری که شما قبلاً تعریف کرده اید( تا زمانی که خودتان آن را تائید نکنید) را ممانعت می کند، بهترین مثال در این زمینه است. سایر جنبه ها و مفاهیم ویندوز نامعقول نیستند بلکه فقط غیرخلاقانه هستند.بهانه ای برای تلفیق دکمه های Ctrl+Alt+Del در جهت Login به حساب کاربری یا دسترسی به Task Manager وجود ندارد.
بله، علیرغم هوی و هوس هایش، ویندوز کیفیات بسیار سودمندی دارد و تعداد اندکی از ما آمادگی ترک آن را داریم. ما چیزهایی در ویندوز کشف می کنیم که تصور می کنیم برای مان مفید و مناسب هستند بنابراین به آن ها می چسبیم و بعداً متوجه نقاط ضعف آن ها می شویم. هرچند کاربران ویندوز XP به زودی ممکن است در این زمینه گزینه دیگری نداشته باشند.
از اواسط جولای، SP2(XP Service Pack) دیگربه طور فعال توسط مایکروسافت پشتیبانی نخواهد شد و کاربران را با انتخاب دشواری برای روزآمد شدن به SP3، ارتقا به ویندوز 7 یا ادامه استفاده از سیستم عامل مورد علاقه شان، بدون پشتیبانی رسمی مایکروسافت مواجه می سازد.
فرقی نمی کند XP باشد یا نه، اگر شما نسخه ای از ویندوز را یافته اید که به خوبی برای شما کارمی کند و نیازهای تان را برطرف می سازد احتمالاً به ادامه استفاده از آن تمایل دارید. این موضوعی مربوط به یادگیری دوست داشتن چیزی که در اختیار دارید، اعمال تصحیحات موردنیاز بر روی آن و به حداقل رساندن عوامل آزاردهنده سیستم عامل مورد علاقه تان است.
در این مقاله ما گستره ای از توصیه های مربوط به عیب یابی،شخصی سازی و قابلیت استفاده کلی را که ویندوز XP، ویستا و ویندوز7 را وادار می کند کارهایی را که هدف مایکروسافت بوده انجام دهند تشریح خواهیم کرد.و شما همیشه برای کمک بیش تر می توانید به فوروم های pcadvisor.co.uk/helproom مراجعه کنید.
در حال حاضر ویندوز XP به عنوان رایج ترین و پرطرف دارترین سیستم عاملی که مایکروسافت تا امروز ارائه کرده در نظر گرفته می شود. به رغم این نکته، مایکروسافت قصد دارد پشتیبانی از رایج ترین نسخه OS-SP2 قابل احترام خود را پایان دهد و میلیون ها کاربر و مشتری را بدون یک شبکه پشتیبانی رسمی رها کند. با در نظر گرفتن محبوبیت طولانی مدت XP خصوصاً درنت بوک های جدید، اکثر کاربران نسبت به ارتقا یک نسخه جدید ویندوز بی میل هستند. این موضوع سؤالی را به وجود می آورد:حالا که مایکروسافت قصد ادامه پشتیبانی از ویندوز XP را ندارد، کاربران باید چه تصمیمی اتخاذ کنند؟
وقتی مایکروسافت یک سیستم عامل جدید را عرضه می کند، از قبل آخر بازی را پیش بینی کرده است. یک سیستم عامل ویندوز برای کار در یک بازه زمانی مشخص طراحی می شود و هنگامی که این مدت به پایان می رسد از میدان خارج می شود. این چرخه حیات معمولاً 6 سال است.
در طول این مدت ارتقاهای منظمی به شکل وصله ها و hotfixها و احتمالاً یک یا چندین سرویس پک نیز وجود دارد. صرف نظر از تواتر و فاصله زمانی و تعداد این ارتقاها و سرویس پک ها مدت زمان پشتیبانی از این سیستم عامل دست نخورده باقی می ماند.
در موارد نادر،مایکروسافت چرخه زمانی پشتیبانی را به مدت 1 سال یا بیش تر افزایش داده است. این کار عموماً در پاسخ به تقاضای مشتری به انجام می رسد. این، موضوعی است که در مورد XP رخ داد، سیستم عاملی که اولین بار در سال 2001 عرضه شد و در اصل قرار بود در ژانویه سال 2009 وارد فاز پشتیبانی توسعه یافته شود.
مایکروسافت در برابر فشار مشتریان سر فرود آورد و پشتیبانی از XP را تمدید کرد و در زمینه نصب آن بر روی نت بوک های مدرن به رکوردی جدید و هیجان انگیز دست پیدا کرد. اساساً،این سیستم عامل به سازندگان نت بوک ها اجازه می داد با درک این نکته که مشتریان محدودیت های سخت افزاری و سیستم عامل قدیمی را متوجه می شوند و از نت بوک به عنوان وسیله ثانویه بهره برداری می کنند، XP را بر روی لپ تاپ های قدیمی خود نصب کنند. این غول نرم افزاری امیدوار بود ویستا بتواند به عنوان گزینه طبیعی انجام نیازهای کامپیوتری اصلی کاربران مورد استفاده قرار گیرد.
وقتی مشخص شد که یک وسیله سیار، قدرتمند، ارزان قیمت و سبک دقیقاً همان چیزی است که میلیون ها نفر به دنبال آن هستند این منطق تقویت شد. حیات ویندوز XP به طور مؤثری تمدید شد و مایکروسافت در نهایت قبول کرد که مجبور است کمی بیش تر از این سیستم عامل پشتیبانی کند.
گرچه روزهای خوب نمی توانند برای همیشه دوام داشته باشند. در آوریل امسال، مایکروسافت پشتیبانی از پی سی هایی که ویندوز XP بدون هر نوع سرویس پکی بر روی آن ها نصب شده بود را خاتمه داد. در ماه جولای، همین موضوع برای نسخه های SP2 ویندوز XP نیز رخ خواهد داد. اگر پی سی شما بعد از این مدت هنوز هم تحت ضمانت باشد و چیزی مرتبط به ویندوز غلط کارکند، ممکن است بتوانید از پشتیبانی سازنده یا فروشنده سخت افزار بهره مند شوید اما اگر تحت ضمانت های طولانی مدت پشتیبانی از نت بوک ویندوز XP خود باشید با مشکلی مواجه نخواهید شد.
هرچند یک استثناء برای قانون عدم پشتیبانی وجود دارد: فعالیت های تجاری که دارای قرارداد خدمات هستند و هزینه پشتیبانی را در بودجه های آتی خود منظور کرده اند.

ارتقاء به SP3

همان گونه که قبلاً نیز توضیح دادیم، شما می توانید با نصب سومین و آخرین سرویس پک ویندوز XP مدت زمان بیش تری دوام بیاورید. شما به راحتی می توانید نسخه XP مورد استفاده کامپیوترتان را چک کنید. به Printers and Other Hardware، Control Panel بروید و بر روی System کلیک کنید تا اطلاعات Properties کامپیوتر شما ظاهر شود.
برخلاف SP2 ( که اگر SP3 را نصب نکرده باشید ازآن استفاده می کنید) آخرین سرویس پک مجموعه ای از ارتقاها و Fixها است. ما توصیه می کنیم آن را نصب کنید تا بتوانید از پشتیبانی آتی مایکروسافت بهره مند شوید. مایکروسافت تا هشتم آوریل 2014 به پشتیبانی از SP3 ادامه خواهد داد. ویندوز به هر حال اجرا خواهد شد اما اطمینان از این که پشتیبانی لازم را در اختیار دارید نکته دلگرم کننده ای است.
از سوی دیگر SP2 ایده یک سرویس پک را باز تعریف کرد. SP2 که به عنوان یک Fix برای لیست بی انتهای حفره های امنیتی که ویندوز XP از آن رنج می برد به کاربران عرضه شد یک دیواره آتش و Security Center متمرکز را به ویندوز XP اضافه نمود. همین موضوع به مهم ترین جنبه SP2 تبدیل شد و اشتهار XP به سیستم عاملی مملو از حفره های امنیتی را از اذهان عمومی پاک کرد و باعث نجات آن شد. Windows XP SP3 ادعای چنین ارتقاهای رادیکال و ریشه ای را ندارد اما ارزش آن را دارد که از طریق آدرس www.update.windows.com یا ازطریق تنظیمات اتوماتیک Windows Update کامپیوترخود آن را دریافت کنید. علاوه برارائه آخرین و جدیدترین ارتقاها، این به معنای این است که شما به ادامه استفاده از XP یا روی آوردن به یک ست آپ مدرن تر علاقه دارید.

درایورهای تان را روزآمد کنید

یکی از عمده ترین مشکلات پی سی های دردسرساز به درایورهای قدیمی مربوط می شود. این یوتیلیتی ها به ویندوز می گویند چگونه از چاپ گر،اسکنر،دوربین یا کارت شبکه بی سیم استفاده کند و آن ها را بشناسد و به مدیریت تعامل با آن ها کمک می کند. درایورها و یوتیلیتی ها، اطمینان همیشگی از برقراری ارتباط بین شما، صفحه کلید و ماوس، ویندوز و هر چیزی که به یک PC متصل شده باشد را فراهم می کنند.
بیان تمام نکات مربوط به چگونگی ارتقای درایورها از حوصله این مقاله خارج است. SecuniaPSI را از آدرس tinyurl.com/secuniapsi دریافت کنید تا تمام ارتقاءها را برای شما چک کند.البته به یاد داشته باشید محصولات امنیتی باید به طور مداوم ارتقاء یابند بنابراین برای انجام این کار تنها به یک سرویس اتوماتیک متکی نباشید.
در حال حاضر مایکروسافت امیدوار است ما از XP به سمت ویستا یا ویندوز 7 حرکت کنیم.برای خیلی از افراد، الان زمان خوبی برای انجام این کار است. از ویندوز 7 به خوبی استقبال شده و افت قیمت سخت افزار به معنای معاملات اغواکننده است. اگر به دنبال یک PC ویندوز سریع تر هستید حرکت به آخرین و جدیدترین سیستم عامل بهترین کاری است که می توانید بکنید.

ابزار Fix-It ویستا و XP

Fix it، بخشی از سیستم عامل ویندوز 7 که قبلاً نیز به شکل متفاوتی در نسخه های Business ویندوز ویستا وجود داشته به شما اجازه می دهد کامپیوتر خود را چک کنید و ببینید آیا مشکل قابل توجهی دارد یا نه. این یوتیلیتی که کمی شبیه یک چک لیست سرویس اتوموبیل است مجموعه ای از تست ها را برای آگاهی از نقاط ضعف بالقوه کامپیوتر به انجام می رساند. برای آگاهی از جزئیات بیش تر، به بخش بعدی مقاله، «از Microsoft Fix It Center استفاده کنید» مراجعه کنید.

از Center Microsoft Fix It استفاده کنید

در ماه می،مایکروسافت یک یوتیلیتی رایگان به نام Fix It Center برای کاربران ویندوز XP و ویستا راه اندازی کرد. این یوتیلیتی به همان شکل Action Center در ویندوز 7 کار می کند و به شما اجازه می دهد با استفاده از ابزار تشخیصی، اشکالات بالقوه پی سی خود را متوجه شوید و سپس برای حل این مشکلات راه حل هایی را به شما پیشنهاد می کند.
شما می توانید Fix It Center را از سایت پشتیبانی مایکروسافت در آدرس tinyurl.com/y24ptxz دانلود کنید. وقتی آن را نصب کردید از شما خواسته می شود به Fix It اجازه دهید چیزهایی را که روی کامپیوتر شما نصب شده است چک کند. این یوتیلیتی سپس پیشنهادهایی در مورد کارکرد بهتر کامپیوتر شما ارائه می کند.
وقتی ما تستی را بر روی کامپیوتر ویندوز XP SP3 خود که سه سال از عمر آن می گذشت انجام دادیم،Fix It Center 8 پیشنهاد به ما ارائه داد که هیچیک به اعمال تغییرات عمده در رجیستری احتیاج نداشتند. درعوض، ما توصیه هایی در مورد اداره صفحات وب در اینترنت اکسپلورر، مسائل مربوط به CD/DVD Burner و پخش بهتر ویدئو در Windows Media Center دریافت کردیم.
برخی از کاربران استفاده از پیشنهاد مایکروسافت برای ایجاد یک حساب Fix It Center را نیز مفید می دانند تا مشکلات بعدی براساس تاریخچه استفاده از این یوتیلیتی با سهولت بیش تری برطرف شود. برای انجام این کار شما نیاز به ست آپ و log in با یک Windows Live ID دارید. این کار می تواند براساس آدرس ای-میل دلخواه شما انجام گیرد.
وقتی ویزارد Fix It Center را به پایان رساندید و عیب یاب های مورد نظرتان را اجرا کردید،قادرخواهید شد جزئیات و اطلاعات عمیق تری در مورد مسائلی که این یوتیلیتی می تواند در حل آن ها به شما کمک کند به دست آورید. شما همچنین می توانید تنظیمات خود را بازبینی کنید و برای دریافت کمک در مورد عناوینی که خودتان مشخص می کنید آن لاین شوید.

رام کردن ویندوز ویستا

نام ویندوز ویستا به عنوان خواهر زشت تر XP و ویندوز 7 در تاریخ ثبت خواهد شد. این نسخه از ویندوز با سر و صدای فراوانی عرضه شد اما به زودی مشخص شد که در زیر ظاهر فریبنده آن چیز زیادی وجود ندارد.
اما اگر ویندوز ویستا دارید و می خواهید به استفاده از آن ادامه دهید استراتژی های زیادی وجود دارد که با توسل به آن ها می توانید به بهترین نحو ممکن از قابلیت های آن بهره برداری نمائید. مثل تمام نسخه های ویندوز، حافظه بیش تر و رفع تکه تکه شده گی دیسک سخت می تواند تفاوت عمده ای در کارکرد ویستا ایجاد کند. در این جا به برخی از گزینه های مختص ویندوز ویستا که می تواند باعث کارکرد بهتر آن شود، اشاره می کنیم.

UAC را غیرفعال کنید

یکی از آزاردهنده ترین جنبه های ویستا، UAC یعنی همان جنبه pop-upی که وقتی سعی می کنید یک برنامه را نصب نمائید یا خیلی از کارهای دیگر را انجام دهید ظاهرمی شود است. غیرفعال کردن UAC مثل آب خوردن است. کافی است به Start بروید، UAC را تایپ کنید و برای غیرفعال کردن آن به Options بروید.
یک روش ایمن تر، مشخص کردن مواقعی که UAC باید به شما هشدار بدهد و مواقعی که فقط باید کاری را که شما با انتخاب Yes می خواهید انجام بدهید، است؛ شما واقعاً به این کار نیاز دارید. Vista4Experts در آدرس www.tinyurl.com/vistaexpert را امتحان کنید تا قادر شوید پارامترهای مفیدتری را ست آپ کنید.

آیا از SuperFetch استفاده می کنید؟

Superfetch برنامه های پراستفاده را مشخص و آن ها را برای شما Preload می کند تا در زمان نیاز شما به سرعت در دسترس قرار گیرند. مشکل در این جا است که این روش می تواند مقدار حافظه در دسترس را برای استفاده سایر برنامه ها کاهش دهد.
به Start بروید، services.msc را در جعبه جست و جو تایپ کنید و بر روی Superfetch در لیستی که ظاهر می شود کلیک کنید.برای به نمایش درآوردن مشخصات یا Properties آن بر روی Superfetch دبل کلیک کنید و Disabled را از فیلد Startup type انتخاب کنید.

ابزار تشخیص اشکالات حافظه

( Windows Memory Diagnostics)
ویندوز ویستا اغلب به واسطه تنبلی مورد انتقاد قرار می گیرد اما در برخی از موارد این مورد به جای این که نقص خود سیستم عامل باشد به واسطه حافظه خراب ایجاد می شود. Windows Diagnostics می تواند یک چک سریع را انجام دهد و به شما اجازه دهد مشکلات مربوط به RAM را در کنار مادربردی که رم را در خود جای داده است، مشخص کنید. این یوتیلیتی به صورت توکار در ویستا گنجانده شده است؛ memory را در فیلد جست و جو تایپ کنید و زمانی که Memory Diagnostics Tools در نتایج ظاهر شد بر روی آن کلیک کنید.

نوار کناری را حذف کنید

ما اطمینان نداریم که چرا مایکروسافت نوار کناری را به ویندوز ویستا اضافه کرده است. فیدهای خبری آن همیشه قدیمی به نظر می رسند و Widgetها نیز به غیر از مصرف منابع استفاده دیگری ندارند.
برای خلاص شدن از شر آن بر روی دسک تاپ و آزاد شدن فضای دسک تاپ و سیکل های پردازنده،بر روی دسک تاپ کلیک راست کنید و Personalize را انتخاب کنید. بر روی Windows color and appearance کلیک کنید و سپس جعبه تیک دارکنار Enable Transparency را بردارید. کاربران ویندوز 7 می توانند از همین روش استفاده کنند و Windows 7 Basic theme را انتخاب نمایند.

امکانات بصری

ممکن است ویستا زیبا به نظر برسد اما اینترفیس Aero و قابلیت تبدیل پنجره ها به حالت سه بعدی تزئیناتی هستند که به سادگی می توانند منابع کامپیوتر شما را به مصرف برسانند. به Control Panel، Start و System and Maintenance و بعد به Performance information and Tools بروید. گزینه Adjust Visual Effects را انتخاب کنید و بعد از گزینه Adjust for best performance را انتخاب نمائید.

ارتقای سرویس ها

ارتقا به آخرین و جدیدترین سرویس پک می تواند اشکالات را برطرف کند و عملکرد کلی کامپیوتررا بهبود بخشد. برای چک کردن ارتقاهای مفید شامل Vista SP2 به آدرس www.update.windows.com بروید. مراقب گوگل کردن Vista SP3 باشید زیرا این یک جوک تکنیکی است که Windows 7، ویندوز ویستا است و برخی از نرم افزارهای مشکوکی که تحت این نام عمل می کنند، شناخته شده اند . درایوها را سریع تر فرمت کنید.
بسته به عمرکامپیوتر شما، ممکن است به جای سیستم فایل FAT32، از NTFS استفاده کنید. NTFS داده ها را مؤثرتر ذخیره می کند و قادر است آیتم های مورد نیاز شما را بهتر ارائه کند و آن ها را سریع تر منتقل و ذخیره نماید.
برای چک کردن و تغییر فرمتی که استفاده می کنید، cmd را تایپ و دکمه Enter را برای بازشدن خط فرمان تایپ کنید. convert x: /fs:ntfs که x در آن نام درایو است را تایپ و کلید Enter را فشار دهید.

چگونه سرعت کامپیوترهای مبتنی بر ویندوز را افزایش دهیم

چگونه سرعت کامپیوترهای مبتنی بر ویندوز را افزایش دهیم
کارهای زیادی هست که ویندوز ما را قادر به انجام آن می کند اما بسیاری ازاین وظائف تنها زمانی می توانند به انجام برسند که ویندوز به درستی کارکند و بتواند سایر وظائف را انجام دهد.
 اگر به دنبال یک روش عمومی برای افزایش سرعت کامپیوترهستید،استفاده از یک پردازنده سریع تر، RAM بیش تر و یک کارت گرافیکی پرقدرت تر(که بتواند وظایف ویدئویی را بدون استفاده از پردازنده به انجام برساند)،تفاوت زیادی ایجاد می کند. هرچند،دست کاری های رایگان زیادی وجود دارد که می تواند کارآیی روزمره کامپیوتر شما را ارتقا دهد، حتی برروی یک PC کاملاً جدید.
 SuperFetch تنها یکی ازاین ابزار است . این یوتیلیتی کارهایی که کاربر قرار است انجام دهد را پیش بینی می کند و صفحات و برنامه ها را Cache و آماده اجرا می کند.هرچند اگر بخواهید بر روی یک عمل که به قدرت زیاد پردازنده نیاز دارد، متمرکزشوید و به تمام منابع نیاز داشته باشید چنین کار بدون فکری بر روی بخشی از ویندوز می تواند بیهوده و عبث باشد.
 به Task Manager بروید، دکمه های Ctrl+Alt+Del را برای دسترسی به آن فشار دهید تا بتوانید چیزهای در حال اجرا را ببینید و متوجه شوید چه تعداد برنامه درحال اجرا است.
 
تقویت سخت افزاری
 
 کاربران ویندوز ویستا و ویندوز 7 می توانند یک fix نسبتاً سریع( کار ساده ای مثل اتصال یک USB، حافظه iPod یا نوع دیگری از پخش کننده های MP3) را دریافت کنند. ReadyBoost به شما اجازه می دهد از هر نوع حافظه اختصاص نیافته بر روی یک درایو فلش بیرونی استفاده کنید و ازآن به عنوان حافظه مجازی بهره برداری نمائید.با انجام این کار، شما مقداری RAM عملیاتی را به PC، لپ تاپ یا نت بوک خود اضافه می کنید؛ بدون این که نیاز به نصب چیزی یا باز کردن کامپیوتر و تعویض ماژول های RAM داشته باشید.
 برای استفاده از ReadyBoost، یک حافظه USB یا فلش را به کامپیوتر متصل کنید. پس از انجام این کار ویندوز یک صفحه را که گزینه کپی فایل ها،پخش اتوماتیک و استفاده از ReadyBoost در آن وجود دارد، نمایش می دهد. حدس بزنید باید از کدام گزینه استفاده کنید.
 
فضای دیسک سخت را مرتب کنید
 
 رفع تکه تکه شدگی دیسک سخت یا Disk Defragmentation می تواند روش ذخیره شدن فایل ها بر روی کامپیوتر را سازمان دهی کند و آن را بسیار اثربخش نماید. به طور پیش فرض، PC شما احتمالاً به گونه ای ست آپ شده که به شکل هفتگی Disk Defragmenter را اجرا می کند. شما همچنین می توانید آن را به طور دستی تنظیم کنید. برای رفع نصب آیتم هایی که به ندرت استفاده می کنید از Desktop Cleanup Wizard استفاده نمائید. یکی دیگر از کارهایی که می تواند سرعت سیستم را بالا ببرد،خالی نگه داشتن Recycle Bin است.
 
برنامه هایی که در Startup اجرا می شوند را حذف کنید
 
 آیتم هایی که به شکل غیرضروری بارگذاری می شوند باعث تأخیر راه اندازی ویندوزو درنتیجه کندی آن و افت کارآیی PC می شوند. شما نمی توانید تمام این برنامه ها را متوقف کنید اما برنامه هایی که به ندرت به آن ها نیاز دارید، قابل حذف هستند.
 در ویندوز 7 یا ویستا بر روی Start کلیک کنید، msconfig را در جعبه جست و جو تایپ کنید و کلید Enter را فشار دهید. در پنجره System Configuration برگه Startup را انتخاب کنید.درستون Common به دنبال برنامه هایی که نمی خواهید با راه اندازی ویندوز اجرا شوند بگردید. Apple itunes و Quick Time مثال هایی از این برنامه ها هستند.
 
سرویس ها را براساس نیاز دریافت کنید
 
 همانند غیرفعال کردن سرویس هایی که به طور خودکار اجرا می شوند، شما می توانید برنامه هایی را که به ندرت به آن ها احتیاج دارید نیز غیرفعال کنید.
 برای غیرفعال کردن دستی این برنامه ها بر روی Start کلیک کنید، msconfig را در فیلد جست و جویی که ظاهر می شود، تایپ نمائید و دکمه Enter را فشار دهید. بر روی آیتم هایی که می خواهید تنظیمات آن ها را تغییر دهید دبل کلیک کنید و گزینه های Disable، Automatic یا Manual را انتخاب کنید. مراقب سرویس هایی که غیرفعال می کنید یا تنظیمات آن ها را بر روی Manual می گذارید، باشید زیرا ممکن است برخی از آن ها برای تان ناآشنا باشند اما واقعاً برای اجرای سیستم عامل یا آیتم های نصب شده ضروری باشند. برای آگاهی از لیست آیتم هایی که با خیال راحت می توانید غیرفعال کنید به آدرس www.tinyurl.com/dbcsd مراجعه کنید.
 
جست و جوهای سریع تر
 
 ابزار ایندکس کردن دسک تاپ در ویندوز می تواند مفید باشد و ای میل ها و اسناد متنی و چیزهای دیگر را به منظور بازیابی آیتم های مورد نیاز شما جست و جو می کند. اما در عین حال می تواند منابع سیستم را مصرف کند، بنابراین آن را غیرفعال کنید و یا حداقل وقتی به آن نیاز داشتید، مثل مواقعی که دراستراحت یا فاصله ناهار به سر می برید آن را به کار بگیرید. بر روی آیکون آن در System Tray کلیک راست کنید و گزینه Snooze Indexing را انتخاب کنید. برای تغییر آیتم های ایندکس بر روی Windows Search options کلیک کنید. اگر به دنبال پیدا کردن سریع چیزی باشید لیست محدودیت های پیش فرض ابزار Indexing در ویندوز 7 و ویندوز ویستا کم تر مفید خواهد بود و آیتم های جست و جو شده به خارج از حوزه جست و جو منتقل می شوند.
 برای اضافه کردن پوشه ها، Start را انتخاب و واژه یا عبارتی را در جعبه جست و جو تایپ کنید. وقتی نتایج ظاهر شدند، بر روی Search Tools, Modify Index locations, Modify,Show All Location کلیک کنید. جعبه کناریکی از وسائل ذخیره سازی را در بالای پنجره تیک بزنید یا برای مشاهده پوشه های فرعی بر روی آن دبل کلیک کنید، پوشه های یرا که می خواهید اضافه شوند انتخاب کنید و سپس در پنجره Search بر روی OK و Close کلیک کنید.
 
آیتم های غیرضروری را پاک کنید
 
 آیتم های غیرضروری شامل اسنادی که دیگر به آن ها احتیاج ندارید، فایل های موقتی که نتیجه دانلودها یا ارتقاهای ویندوز هستند، نسخه های قبلی Backup که فضای زیادی از دیسک سخت شما را اشغال می کنند یا میان برها یا لینک های System Restoreی که به آن ها نیاز ندارید می شوند؛ حتی PCهای کاملاً جدید هم چیزهایی ذخیره می کنند که کار مفیدی انجام نمی دهند.
 ویندوز ویستا و ویندوز 7 معمولاً به گونه ای ست آپ شده اند که به شکل هفتگی، Disk Defragmentation را اجرا می کنند.بسته به عمرکامپیوتر، شما می توانید مقدار زیادی از فضای دیسک سخت را آزاد کنید.
 در ویندوز XP شما می توانید Disk Cleanup را با رفتن به Start، Control Panel، Performance and Maintenance و انتخاب Free up hard disk space یا در همان منوی Control Panel با انتخاب Rearrange items on your hard disk to make programs run faster، ابزار Defragmentation را اجرا کنید. وقتی از شما سؤال شد،درایوی را که می خواهید پاک سازی کنید، انتخاب کنید و به ویندوز XP اجازه دهید مقدار فضایی را که می تواند آزاد کند محاسبه نماید.
 براساس گزارش ها، Disk Cleanup می تواند تا 33 گیگابایت از فضای دیسک سخت شما را آزاد کند که بخش اعظم این مقدار به آیتم های Recycle Bin مربوط می شود اما مقدار معتنابهی از آن به فضای اشغال شده توسط فایل های موقتی یا Temporary اختصاص دارد. بعد از پاک سازی، Disk Defragmenter به ما گفت نیازی به Defragment دیسک نیست زیرا پاک سازی وظیفه بهینه سازی را بسیار بهتر انجام داده بود.
 
فایل ها را در برنامه های کاربردی که انتخاب می کنید، باز نمائید
 
 کلیک بر روی یک سند و جست و جو برای اجرای برنامه ای که معمولاً از آن استفاده نمی کنید، کار خسته کننده ای است. اغلب، این برنامه ای است که فایل مورد نظر توسط آن ایجاد شده و در نتیجه با آن ارتباط پیدا کرده است. کاربران ویندوز ویستا و ویندوز 7 می توانند در فرمت فایل ها و برنامه های مرتبط با آن ها تغییرات کلی اعمال کنند و باز کردن و مدیریت اسناد را بسیار سریع تر به انجام برسانند.
 بر روی Default Program، Start( یا اگر کامپیوتر ویندوز ویستای شما از منوی Classic Start استفاده می کند Control Panel، Default Programs، Start، Settings) کلیک کنید. در اپلت Default Programs، گزینه Set Programs access and computer defaults را انتخاب کنید.
 برای استفاده از نرم افزار مایکروسافت، Microsoft Windows را از لیست پیکره بندی ها به عنوان پیش فرض انتخاب کنید؛ اینترنت اکسپلورر برای مرور وب، Windows Live Mail یا Outlook برای ایمیل، Windows Media Player برای فایل های صوتی و تصویری و غیره. اگر استفاده از سایر برنامه های ثالث را ترجیح می دهید گزینه Non-Microsoft را انتخاب کنید.
 اگر می خواهید هم از برنامه های مایکروسافت و هم سایر برنامه ها به شکل توام استفاده کنید گزینه Custom و سپس برنامه های مورد نظرتان را انتخاب کنید.
 حالا که کامپیوترتان را پاک سازی کردید و کاری کردید که برنامه ها سریع تر و بهتر اجرا شوند باید اطمینان حاصل کنید که کامپیوتر در بهترین حالت پایداری قرار دارد. یک روش خوب برای سریع نگه داشتن سیستم، پاک کردن پوشه c:\windows\temp است. به محض ورود به سیستم عامل و یا حتی درحالت Safe Mode آن را اجرا کنید تا مطمئن شوید آخرین فایل هایی که بر روی سیستم تان باقی مانده است نیز پاک شده اند.

از فایل های آف لاین استفاده کنید
 
 نسخه های Enterprise و Ultimate ویندوز ویستا و Business و Ultimate ویندوز 7 به شما اجازه می دهند فایل های شبکه تان را با خودتان همراه داشته باشید و دسترسی به آن ها را ساده تر و سریع تر کنید، درست مثل زمانی که از یک ابزار راه دور استفاده می کنید.
 Windows Explorer را باز کنید و بر روی فایل ها و پوشه های شبکه که می خواهید به شکل آف لاین نیز در دسترس باشند کلیک راست کنید. Properties، Sharing, Share را انتخاب کنید.